104.400 προσλήψεις στο δημόσιο επί ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ

Πολύ θόρυβος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες για το πόσο κόστισαν στο κράτος οι μετακλητοί υπάλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι υπεράριθμοι συμβασιούχοι.

Η απάντηση δίνεται αν ανατρέξουμε στα επίσημα στοιχεία απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, που δημοσιεύονται στο site του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, όπως επίσης και στους προϋπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών. 

Με βάση λοιπόν τα στοιχεία, ο παρακάτω πίνακας εμφανίζει την εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων ανά κατηγορία από τον Δεκέμβρη 2009 μέχρι τον Ιούνιο 2019.

​​​​​​Πηγή: απογραφή Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης: http://apografi.yap.gov.gr

Το 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων άγγιξε το 1 εκατομμύριο, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Τα έτη 2010-14 έγινε μια προσπάθεια να σουλουπωθεί η κατάσταση. Η απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων (κυρίως stagiaires από την εποχή Παυλόπουλου), το κύμα συνταξιοδοτήσεων και η αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις μείωσε κατά 30% τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στις 700 χιλιάδες τα τέλη του 2014.

Αυτή η πτωτική τάση αντιστράφηκε τα τελευταία 4,5 χρόνια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αριθμός των υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα αυξήθηκε  κατά 53 χιλιάδες, παρά τις συνεχιζόμενες συνταξιοδοτήσεις.

Παρατηρούμε ότι σε σύγκριση με το 2014, παρότι το τακτικό προσωπικό μειώθηκε κατά 9 χιλιάδες, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού αυξήθηκε κατά 62 χιλιάδες (συμβασιούχοι, μετακλητοί, αιρετοί, μέλη ΔΣ κλπ). Με αυτό τον τρόπο παρακάμφθηκε τόσο το ΑΣΕΠ όσο και η αναλογία προσλήψεων – αποχωρήσεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων τον Μάιο 2019 ανερχόταν σε 2.716. Τον Ιούνιο όμως μειώθηκε στους 2.054.

Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει τον αριθμό αποχωρήσεων – προσλήψεων την περίοδο Ιανουάριος 2015 – Ιούνιος 2019. Για το έκτακτο προσωπικό δεν έχουμε στοιχεία αποχωρήσεων και γι αυτό λογίζουμε ως πρόσληψη την καθαρή αύξηση του αριθμού των έκτακτων υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο αριθμός των προσλήψεων είναι ακόμα μεγαλύτερος από 104,4 χιλιάδες. 

Φυσικά οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων οδηγούν σε περισσότερες κρατικές δομές, οργανισμούς, επιτροπές κ.ά., που αυξάνουν εκτός από τις δαπάνες και τη γραφειοκρατία. 

Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι παρά τον ορυμαγδό διορισμών, εξακολουθούν να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις σε θέσεις υψίστης αναγκαιότητας, όπως σε γιατρούς και νοσηλευτές.    

Αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε απλά ακολουθήσει τον κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις το 2015-16, 1 προς 4 το 2017 και 1 προς 3 το 2018, το σύνολο των προσλήψεων θα ήταν μόλις 17,5 χιλιάδες. 

Οι επιπλέον λοιπόν 87 χιλιάδες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με σχεδόν 2 δις ευρώ ετησίως, όπως αποκαλύπτουν και τα στοιχεία του Υπ Οικονομικών (minfin.gr). 

Αν λοιπόν δεν είχαν γίνει οι προσλήψεις ημετέρων θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό η φοροκαταιγίδα και οι οριζόντιες περικοπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια. 

Το χειρότερο είναι πως δίνεται πολύ λάθος μήνυμα στους νέους που πλήττονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς στην Ελλάδα και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Δηλώνουν μάλιστα ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.

Έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, οικονομικής συρρίκνωσης και ξένης επιτροπείας το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει συνήθειες. Η κοινωνία όμως απαιτεί από τη σημερινή κυβέρνηση να καταργήσει δια παντός τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και να περιορίσει στο ελάχιστο των αριθμό των μετακλητών.

Δυναμική εκκίνηση, παραμένει όμως το κομματικό κράτος - φέουδο

Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε τη θητεία της με ταχείς ρυθμούς και προφανή στόχο να κλείσει αρκετά δύσκολα θέματα τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί αφενός να εκμεταλλευτεί την περίοδο χάριτος των πολιτών προς το πρόσωπό της, αφετέρου να παρουσιάσει χειροπιαστά αποτελέσματα βελτίωσης, ιδιαίτερα στο κομμάτι της οικονομίας και της ασφάλειας.

Κάποιες αποφάσεις της είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, κάποιες όμως μαρτυρούν πως η νοοτροπία του κράτους – φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης ζει και βασιλεύει.

Τα θετικά βήματα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

1.Οι μειώσεις φόρων.
2.Το ξεπάγωμα μεγάλων επενδύσεων.
3.Η συμμετοχή στο υπουργικό συμβούλιο ανθρώπων της αγοράς.
4.Η προεργασία που είχε γίνει σε βασικά νομοσχέδια.
5.Η προσπάθεια ενίσχυσης της ασφάλειας των πολιτών.
6.Η κατάργηση του ασύλου και η επαναφορά των συμβουλίων ιδρύματος.
7.Η εξαγγελθείσα ψήφος των απόδημων Ελλήνων.

Από την άλλη μεριά, κάποιες ενέργειες ακολουθούν δυστυχώς κακές συνήθειες προηγούμενων ετών. Πιο συγκεκριμένα:

1. Πολυπληθές υπουργικό συμβούλιο, παρά την προεκλογική δέσμευση για ολιγομελές σχήμα. Μάλιστα κάποιοι διορίστηκαν όχι τόσο λόγω ικανοτήτων, αλλά για να μη διαταραχθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες.
2.Οι γενικοί γραμματείς επιλέχθηκαν χωρίς ανοιχτές διαδικασίες “open gov”.
3.Σε κρίσιμες επιτελικές θέσεις του ευρύτερου δημόσιου διορίζονται μεταξύ άλλων αποτυχημένοι πολιτευτές και βασικά στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή, που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία της χώρας.
4.Συνεχώς κατατίθενται στη βουλή νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ενώ δε λείπουν και οι… νυχτερινές τροπολογίες.
5.Η δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ) τέθηκε υπό την άμεση εποπτεία του πρωθυπουργού, ενώ διορίστηκε πρόεδρός της άνθρωπος του στενού περιβάλλοντός του.
6.Η ΕΥΠ το ίδιο, με επικεφαλής κάποιον που δεν καλύπτει ούτε τα τυπικά προσόντα. Αντί να αλλάξει ο προτεινόμενος άνθρωπος, άλλαξε φωτογραφικά ο νόμος!
7.Οι ανεξάρτητες αρχές συνεχίζουν να υφίστανται καίριες παρεμβάσεις και εν τέλει να μην είναι και τόσο ανεξάρτητες.
8.Το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος δεν τόλμησε να φτιάξει ένα πραγματικό επιτελικό κράτος με λίγους χιλιάδες υπαλλήλους κι όλες τις άλλες υπηρεσίες σε αποκεντρωμένες διευθύνσεις.
9.Το πακέτο διάσωσης της ΔΕΗ επιβαρύνει τους συνεπείς καταναλωτές και δε βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο σε μια χρεοκοπημένη εταιρεία, που λειτουργεί με κρατικοδίαιτο μάνατζμεντ και πλουσιοπάροχες αμοιβές, εκτός ενιαίου μισθολογίου, λόγω της θέσπισης… «προσωπικής διαφοράς».
Η μεγάλη πρόκληση είναι η χώρα να ανακάμψει και να προοδεύσει. Να εξαλείψει παράλληλα το πελατειακό κράτος και τις άλλες χρόνιες παθογένειες που την ταλαιπωρούν. Έτσι θα αποκαταστήσει την εικόνα και την ισχύ της διεθνώς και θα φέρει πίσω τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στα χρόνια της κρίσης. Αυτός πρέπει να είναι ο στρατηγικός της στόχος.