Αύξηση κατώτατου μισθού ή μείωση ασφαλιστικών εισφορών;

Όπως δείχνει ο παραπάνω πίνακας, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα οδηγήσει σε αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με βασικό μισθό κατά 54 ευρώ/μήνα.Πολύ καλό νέο!

Το ποσό των 54 ευρώ, όμως, θα μπορούσε να δοθεί πολύ απλά με τη μείωση κατά 22% των συνολικών ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες σήμερα ισοδυναμούν με το 50% του μισθού που εισπράττει ο εργαζόμενος. Δηλαδή εργάζεται ένας και πληρώνεται άλλος μισός! 

Με αυτό τον τρόπο και οι εργαζόμενοι θα έπαιρναν την ίδια αύξηση και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δε θα επιβαρύνονταν με ένα επιπλέον κόστος, που υπολογίζεται ετησίως στα 1.121 ευρώ (€80/μήνα x14 μισθοί) για κάθε υπάλληλο. 

Με βάση μελέτες εμπειρογνωμόνων αυτή η επιπλέον επιβάρυνση μπορεί να οδηγήσει σε περικοπή περίπου 110.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (2,2% της απασχόλησης). 

Κι αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος. Ο δεύτερος είναι χιλιάδες εργαζόμενοι να περάσουν σε καθεστώς αδήλωτης εργασίας. Υψηλότερη λοιπόν ανεργία και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ απώλεια εσόδων για τον ΕΦΚΑ.

Εξέλιξη Δημόσιου Χρέους / ΑΕΠ 2015-18

Tο χρέος αυξήθηκε κατά €23 δις τα τελευταία 3 χρόνια, παρά τα υπερπλεονάσματα. Κι αυτό συνέβη διότι

1ον) το κράτος δημιούργησε νέα φέσια προς τους προμηθευτές του κι αναγκάστηκε να δανειστεί για να τα πληρώσει
2ον) η κυβέρνηση δανείστηκε προκαταβολικά €15 δις τον Αύγουστο για να τα χρησιμοποιήσει στο μέλλον σε περίπτωση αποτυχίας δανεισμού από τις αγορές.

Βαδίζουμε ολοταχώς προς νέα χρεοκοπία

Η χώρα μας βγήκε μεν τυπικά από τα μνημόνια, οι αγορές όμως αρνούνται να τη δανείσουν. Κανείς μάλιστα σοβαρός επενδυτής δε δείχνει διατεθειμένος να πλησιάσει, παρότι περισσεύουν οι επιχειρηματικές ευκαιρίες.

Αφενός το πολιτικό προσωπικό της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Αφετέρου είναι πρωταθλήτρια στους φόρους και τη γραφειοκρατία. Επίσης, παρότι κατάφερε να εξαλείψει τα διπλά της ελλείμματα, δημοσιονομικό και τρεχουσών συναλλαγών, δεν κατόρθωσε να νικήσει τις χρόνιες παθογένειές της: πελατειακό κράτος, φοροδιαφυγή, διαφθορά, αργή δικαιοσύνη, χαμηλή παραγωγικότητα.

Η οικονομία συνεχίζει να είναι κρατικοδίαιτη, χωρίς παραγωγικό ιστό και να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και την ιδιωτική κατανάλωση. Απόδειξη πως η ανάπτυξη που κατέγραψε τα έτη 2017-18 διοχετεύτηκε στην αύξηση των εισαγωγών, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να έχει αυξηθεί στο 10μηνο 2018 κατά €2 δις έναντι της ίδιας περιόδου του 2016 (εξαγωγές – εισαγωγές, εξαιρουμένων πετρελαιοειδών και πλοίων).

Δεκάδες χιλιάδες ρουσφέτια λαμβάνουν χώρα την τελευταία τριετία, έχοντας ανεβάσει το μισθολογικό κόστος του δημοσίου κατά €2 δις. Πιο συγκεκριμένα, με βάση την απογραφή του υπουργείου, τον Μάιο 2018 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφτασε τις 739.000, από 704.000 τον Δεκέμβριο 2014. Συνολικά, έχουν πραγματοποιηθεί 73 χιλιάδες προσλήψεις, εκ των οποίων οι 40 χιλιάδες είναι συμβασιούχοι, μετακλητοί, μέλη ΔΣ κλπ.

Η παροχολογία συνεχίζεται αμείωτη ενόψει των εκλογών, απειλώντας να τινάξει στον αέρα τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν μάλιστα στις προσεχείς κάλπες δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η παρατεταμένη ακυβερνησία και οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις λόγω απλής αναλογικής αναμένεται να έχουν βαρύτατες συνέπειες στην οικονομία.

Από κοντά και οι δικαστικές αποφάσεις, που έχουν βαλθεί να γυρίσουν το χρόνο πίσω, στα ανέμελα χρόνια πριν τη χρεοκοπία. Ασφαλώς και όλοι θα θέλαμε να ζούμε με τα εισοδήματα που είχαμε το 2009. Μη ξεχνάμε όμως ότι εκείνη τη χρονιά τα έξοδα του κράτους ήταν €35 δις μεγαλύτερα από τα έσοδα. Ως συνέπεια, μπήκαμε στο μνημόνιο..

Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση έρχεται να προστεθεί και το δυσοίωνο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Οι δασμοί που επιβάλει ο πρόεδρος Τράμπ στην Κίνα, την Ευρώπη και τις άλλες χώρες επιδρούν αρνητικά στο παγκόσμιο εμπόριο, συμπαρασύροντας όπως είδαμε και τα χρηματιστήρια. Πιθανή επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης θα επηρεάσει αρνητικά τόσο τις ελληνικές εξαγωγές όσο και τον τουρισμό.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως βαδίζουμε ολοταχώς στον ίδιο δρόμο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010. Κι αν το καράβι δεν αλλάξει ρότα θα ξαναπέσει στα βράχια…

Με εμπόδια ο δρόμος προς την οικονομική ομαλότητα

Η νέα χρονιά δεν αναμένεται να είναι εύκολη για την παγκόσμια και την ελληνική οικονομία.

Οι δασμοί που επιβάλει ο πρόεδρος Τράμπ στην Κίνα, την Ευρώπη και τις άλλες χώρες επιδρούν αρνητικά στο παγκόσμιο εμπόριο, συμπαρασύροντας όπως είδαμε και τα χρηματιστήρια. Πιθανή επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης θα επηρεάσει αρνητικά τόσο τις ελληνικές εξαγωγές όσο και τον τουρισμό.

Σε πολιτικό επίπεδο, η ανοδική τάση που καταγράφουν τα εθνικιστικά κόμματα προμηνύει ότι η πολιτική του οικονομικού προστατευτισμού θα επεκταθεί και σε άλλες χώρες, κάτι που θα ασφαλώς δε θα είναι ευνοϊκό για τις ελεύθερες συναλλαγές. Μένει να δούμε αν αυτή η διαφαινόμενη άνοδος θα αποτυπωθεί στις επικείμενες Ευρωεκλογές και σε ποιο βαθμό θα επηρεάσει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Η ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου χρέους είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να προσεχθεί. Παρά την κρίση του 2008 αυτό συνεχίζει να ανεβαίνει με φρενήρεις ρυθμούς, έχοντας φτάσει σήμερα τα $200 τρις, περίπου δηλαδή 3 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Η αύξηση μάλιστα των αμερικανικών επιτοκίων συμπιέζει αφάνταστα τις περισσότερες αναδυόμενες χώρες που έχουν δανειστεί σε δολάριο, σε συνδυασμό με την αναπτυξιακή κόπωση που παρουσιάζουν τον τελευταίο καιρό.

Η χώρα μας είναι από μόνη της μια ξεχωριστή οικονομική κατηγορία. Έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη, ενώ είναι πρωταθλήτρια στους φόρους, τη γραφειοκρατία και τα κόκκινα δάνεια. Βγήκε μεν τυπικά από τα μνημόνια, οι αγορές όμως αρνούνται να τη δανείσουν. Κανείς σοβαρός επενδυτής δε δείχνει διατεθειμένος να πλησιάσει, παρότι περισσεύουν οι επιχειρηματικές ευκαιρίες.

Η οικονομία συνεχίζει να είναι κρατικοδίαιτη, χωρίς παραγωγικό ιστό και να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και την ιδιωτική κατανάλωση. Απόδειξη πως η ανάπτυξη που κατέγραψε τα έτη 2017-18 διοχετεύτηκε στην αύξηση των εισαγωγών, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να έχει αυξηθεί στο 10μηνο 2018 κατά €2 δις έναντι της ίδιας περιόδου το 2016 (εξαγωγές – εισαγωγές, εξαιρουμένων πετρελαιοειδών και πλοίων).

Δεκάδες χιλιάδες ρουσφέτια λαμβάνουν χώρα την τελευταία τριετία, έχοντας ανεβάσει το μισθολογικό κόστος του δημοσίου κατά €2 δις. Η παροχολογία συνεχίζεται αμείωτη ενόψει των εκλογών. Από κοντά και οι δικαστικές αποφάσεις, που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τον κρατικό προϋπολογισμό.Όλοι μας θα θέλαμε να ζούμε με τα εισοδήματα που είχαμε το 2009. Θυμίζω όμως ότι εκείνη τη χρονιά τα έξοδα του κράτους ήταν €35 δις μεγαλύτερα από τα έσοδα. Ως συνέπεια, μπήκαμε στο μνημόνιο..

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως βαδίζουμε ολοταχώς στον ίδιο δρόμο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010. Κι αν το καράβι δεν αλλάξει ρότα θα ξαναπέσει στα βράχια…

Αύξηση του εμπορικού ελλείμματος (εξαγωγές - εισαγωγές) το 2018

Η οικονομία συνεχίζει να είναι κρατικοδίαιτη, χωρίς στιβαρό παραγωγικό ιστό και να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και την ιδιωτική κατανάλωση. Απόδειξη πως η ανάπτυξη που κατέγραψε τα έτη 2017-18 διοχετεύτηκε στην αύξηση των εισαγωγών, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να έχει αυξηθεί στο 10μηνο 2018 κατά €2 δις έναντι της ίδιας περιόδου το 2016 (εξαγωγές – εισαγωγές, εξαιρουμένων πετρελαιοειδών και πλοίων). Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ