Δραματική αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας

Η συνεχής παροχολογία κάνει τους επενδυτές να τρέχουν μακριά, με αποτέλεσμα το τελευταίο διάστημα να έχει αυξηθεί δραματικά το κόστος δανεισμού. Καμία διάθεση για υλοποίηση των αναγκαίων δομικών μεταρρυθμίσεων, κανένα αναπτυξιακό κίνητρο. Το πρόβλημα δε των κόκκινων δανείων παραμένει άλυτο, καθηλώνοντας τις τράπεζες. Κι όσο η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές δεν μπορούμε να μιλάμε για έξοδο από τα μνημόνια...

Brain Drain – Πως θα φέρουμε πίσω τα παιδιά που έφυγαν

«Έφυγαν οι νέοι, ερήμωσε το χωριό» συνήθιζαν να λένε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι της ελληνικής περιφέρειας τα προηγούμενα χρόνια. Οι νέοι άφηναν τον τόπο τους  για να μετακομίσουν στην μεγαλούπολη, που τους πρόσφερε καλύτερες και περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες.

Δυστυχώς, η φράση αυτή αφορά πλέον συνολικά την πατρίδα μας. Τα χρόνια της κρίσης σχεδόν 500.000 νέοι άνθρωποι, υψηλής μόρφωσης στην πλειοψηφία τους, μετανάστευσαν στο εξωτερικό, αναζητώντας την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Έφυγαν λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας, της αναξιοκρατίας, της αδυναμίας εύρεσης εργασίας αντάξιας των προσόντων τους, των χαμηλών αποδοχών και των δύσκολων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα μας.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι στην πλειοψηφία τους νέοι έως 35 ετών, ελεύθεροι, με μεταπτυχιακές σπουδές. Αποτελούν ασφαλώς την αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι κυρίως οικονομολόγοι, managers, μηχανικοί, πληροφορικάριοι, φιλόλογοι, γιατροί και δικηγόροι. Η έρευνα δείχνει πως χρόνο με το χρόνο εξελίσσονται επαγγελματικά στη χώρα που ζουν πλέον, αυξάνουν τις αποδοχές τους και σκέφτονται ολοένα και λιγότερο την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Το 57% δηλώνει πως δε θα γυρίσει εντός των επόμενων 5 ετών, ενώ το 36% έχει πάρει απόφαση να μη γυρίσει ποτέ.

Οι κίνδυνοι από αυτή την αιμορραγία σε ανθρωπινό δυναμικό υψηλού επιπέδου είναι τεράστιοι. Πρωτίστως ο δημογραφικός, σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα και τη γήρανση του πληθυσμού. Επιπλέον, η χώρα στερείται των γνώσεων και των υπηρεσιών ενός σημαντικού ποσοστού του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της. Το αποτέλεσμα είναι να υποσκάπτεται η προοπτική ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Μειώνεται η απόδοση και η αποτελεσματικότητα, παρατηρείται έλλειψη εξειδικευμένου  προσωπικού, ενώ διευρύνεται το αίσθημα απαισιοδοξίας και παραίτησης.

Εθνικός στόχος λοιπόν είναι η ανάσχεση της φυγής του έμψυχου δυναμικού και η σταδιακή προσέλκυση εκείνων που μετανάστευσαν πίσω στην πατρίδα.

Το βάρος πρέπει να δοθεί σε 3 άξονες: Ανάπτυξη – Έρευνα & Τεχνολογία – Εκπαίδευση.

Η ανάπτυξη θα έρθει μόνο αν γίνει πιο φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον. Αυτό προϋποθέτει τη μείωση φόρων – εισφορών και γραφειοκρατίας. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης. Η υπερφορολόγηση αποτελεί συνειδητή επιλογή των κυβερνόντων, ώστε να μοιράζουν επιδόματα στην εκλογική τους πελατεία και να προσλαμβάνουν αφειδώς στο δημόσιο. Πελατειακό κράτος και γραφειοκρατία είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δημιουργούνται άχρηστες δομές και οργανισμοί για να δικαιολογήσουν τις ρουσφετολογικές προσλήψεις με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας λαβύρινθος αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών.

Αν κάποια κυβέρνηση αποφασίσει να κόψει αυτό τον γόρδιο δεσμό, όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Επιδίωξη είναι να μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος για την έναρξη μιας επιχείρησης, να εφαρμοστούν ηλεκτρονικές διαδικασίες συναλλαγής με το δημόσιο και να θεσπιστούν ταχύτατες δικαστικές διαδικασίες επίλυσης όσων προβλημάτων προκύπτουν.

Επίσης, μπορούν να δοθούν στοχευμένα κίνητρα προσλήψεων, όπως μειωμένες εισφορές για νέους και μακροχρόνια άνεργους, καθώς και για κάθε επιπλέον πρόσληψη, εφόσον το προσωπικό μιας επιχείρησης δεν έχει μειωθεί. Μια πολύ καλή ιδέα είναι η σύσταση ταμείου εκκίνησης επιχειρήσεων από άνεργους, με κονδύλια προερχόμενα από τα ΚΕΚ και από  ευρωπαϊκά προγράμματα.

Η αύξηση των κονδυλίων για έρευνα και ανάπτυξη είναι απαραίτητη. Η χώρα μας παρότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξήσει τις σχετικές δαπάνες στο 1, 14% του ΑΕΠ (€2 δις), εξακολουθεί να απέχει πολύ από το μέσο όρο της Ευρώπης, που είναι στο 2% του ΑΕΠ. Χρειάζεται χρηματοδοτική υποστήριξη τόσο από το κράτος όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Είναι εφικτή η συνεργασία πανεπιστημίων και επιχειρήσεων για την ανάπτυξη κοινών ερευνητικών προγραμμάτων (παράδειγμα Ιρλανδίας, Φινλανδίας). Εξίσου ζωτικής σημασίας είναι η παροχή κινήτρων για την ενίσχυση της βιομηχανικής έρευνας: μηδενική φορολογία για τα πρώτα χρόνια, επιδότηση νέων βιομηχανικών ιδεών κλπ.

Ένα ωραίο παράδειγμα για τη στήριξη της νεοφυούς επιχειρηματικότητας μας έδωσε η Βαρκελώνη, που μετέτρεψε το ολυμπιακό χωριό σε τεχνολογικό πάρκο, στο οποίο έχουν εγκατασταθεί  επιχειρήσεις ειδικευόμενες σε νέες τεχνολογίες. Επίσης να συνεχίσουμε να ενθαρρύνουμε τον συνεργατικό συνεταιρισμό («clustering»). Σύσταση ομάδων νεοφυών επιχειρηματιών, με στόχο την ευκολότερη πρόσβαση σε χρηματοδότηση για την περαιτέρω ανάπτυξή τους και τη  δημιουργία καθετοποιημένης παραγωγής.

Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και η σύνδεσή της με την παραγωγή και την αγορά εργασίας είναι εξόχως σημαντική. Να δοθεί κατεύθυνση στους τομείς που παρουσιάζουν δυναμική και συγκριτικό πλεονέκτημα. Να επαναπροσδιοριστεί ο αριθμός των εισακτέων σε σχολές που επαγγελματικά η ζήτησή τους βρίσκεται σε κάμψη, ώστε να περιοριστεί η παρατηρούμενη αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης εργασίας.

Ανάπτυξη του δυαδικού συστήματος εκπαίδευσης. Σπουδές και πρακτική άσκηση εντός μιας επιχείρησης.

Ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, όπως άλλωστε είναι και τα μεγαλύτερα Αμερικάνικα πανεπιστήμια. Αν δηλαδή τα έσοδα από δίδακτρα, δωρεές, κληροδοτήματα, πατέντες και άλλα περιουσιακά στοιχεία είναι υψηλότερα από τα έξοδα, αυτό το πλεόνασμα επανατοποθετείται στο πανεπιστήμιο για την αναβάθμιση των υποδομών και υπηρεσιών του. Δεν μοιράζεται ως μέρισμα στους μετόχους. Στην Ελλάδα ακόμη έχουμε στρεβλή εικόνα. Τσακωνόμαστε μάλιστα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τη στιγμή που εδώ και δεκαετίες λειτουργούν κανονικά ιδιωτικά κολέγια και ΙΙΕΚ!!!

Ας βάλουμε ένα χρονοδιάγραμμα. Στα επόμενα 5 χρόνια να έχουμε υλοποιήσει τις απαραίτητες δομικές αλλαγές στη χώρα. Έτσι θα εκλείψει πρωτίστως το φαινόμενο διαρροής ανθρώπινου κεφαλαίου και σε βάθος 10ετίας θα κατορθώσουμε να φέρουμε πίσω ένα μεγάλο ποσοστό των νέων που ξενιτεύτηκαν.

Το Δημογραφικό πρόβλημα με αριθμούς

Το δημογραφικό πρόβλημα εξελίσσεται σε θανάσιμη απειλή για τη συνέχεια του έθνους μας. 

Υπογεννητικότητα – Φυγή Νέων στο Εξωτερικό – Γήρανση. 

Το 2017 οι γεννήσεις έπεσαν για 1η φορά κάτω από τις 90.000, ενώ οι θάνατοι ήταν 124.500. (Αξιοσημείωτο γεγονός πως την ίδια χρονιά οι εκτρώσεις ξεπέρασαν τις 250.000). Αν η ίδια τάση συνεχιστεί και στο μέλλον, αυτό θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού στα 9 εκατ. το 2050, πιθανώς και πιο κάτω. Ο 1 στους 3 μάλιστα θα είναι άνω των 65 ετών. 


Χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει μια εθνική εκστρατεία ανάσχεσης του προβλήματος, με τη συμμετοχή όλων, κράτους και ιδιωτών, πριν να είναι πολύ αργά…

Το έλλειμμα εμπιστοσύνης οδηγεί σε δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις

Είναι κοινή διαπίστωση πως όποιος έχει χρήματα αποφεύγει να τα επενδύσει στην Ελλάδα. Το πολιτικό προσωπικό της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Η χώρα παρότι κατάφερε να εξαλείψει τα διπλά της ελλείμματα, δημοσιονομικό και τρεχουσών συναλλαγών, δεν κατόρθωσε να νικήσει τις χρόνιες παθογενειες της:

• Η διαφθορά με βάση όλες τις έρευνες δείχνει να ανεβαίνει.
• Η φοροδιαφυγή παρότι μειώθηκε αρχικά από τη χρήση πλαστικών καρτών, τα τελευταία 2 χρόνια δείχνει να αυξάνεται εκ νέου, λόγω της σύνδεσης εισοδήματος με ασφαλιστικές εισφορές στους ελεύθερους επαγγελματίες.
• Το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει. Δεκάδες χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις έχουν εκτινάξει το κόστος μισθοδοσίας του δημοσίου, το οποίο καταγράφει άνοδο 1,5 δις ευρώ από το 2015.
• Η παραγωγικότητα κινείται σε χαμηλά επίπεδα.
• Η δικαιοσύνη παραμένει πολύ αργή.
• Οι θεσμοί βάλλονται πανταχόθεν και σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζονται εξασθενημένοι.

Όσον αφορά τις τράπεζες, προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου νομικού πλαισίου που θα τις επιτρέψει  να μειώσουν δραστικά τα κόκκινα δάνεια. Κι όσο δε λύνεται αυτό το πρόβλημα τόσο θα παραμένουν νεκροζώντανες, χωρίς να μπορούν να ρίξουν χρήμα στην αγορά. Ένα πρόβλημα που θέριεψε με την υπόσχεση για Σεισάχθεια από τους σημερινούς κυβερνώντες και με τις συμβουλές νομικών και οικονομολόγων προς τους πελάτες τους να μην πληρώνουν τα δάνειά τους, ώστε να διαπραγματευτούν στη συνέχεια καλύτερους όρους.

Η κυβέρνηση επέλεξε να βγει απ το πρόγραμμα χωρίς να πάρει την προληπτική γραμμή στήριξης παρότι δεν έχει εξασφαλίσει φθηνή πρόσβαση στις αγορές. Σε μια διεθνή οικονομική συγκυρία μάλιστα που δεν είναι ευοίωνη: το φθηνό χρήμα τελειώνει και τα επιτόκια αναμένεται να αυξηθούν, το πετρέλαιο ακριβαίνει, οι δασμοί επανέρχονται, ενώ η Ιταλία απειλεί με σύρραξη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πίστεψε πως μόνο με το «μαξιλάρι» των χρημάτων της τελευταίας δόσης του μνημονίου θα τα έβγαζε άνετα πέρα για τα επόμενα 2-3 χρόνια, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές. Δεν υπολόγισε όμως ότι τράπεζες και επιχειρήσεις θα σπάσουν τα μούτρα τους πηγαίνοντας να αντλήσουν χρήματα με τη σειρά τους στις αγορές, γιατί θα έχουν ως βάση εκκίνησης το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται η χώρα τους. Αυτό έπαθε προ ημερών και η Τράπεζα Πειραιώς ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου.

Δυστυχώς τα δύσκολα παραμένουν μπροστά μας. Χρειάζεται σοβαρότητα και σχέδιο για να τα καταφέρουμε. Άγνωστες λέξεις για τους περισσότερους στην κυβέρνηση…

2 δις αύξηση μισθολογικού κόστους στο δημόσιο σε 4 χρόνια!

2 δις αύξηση σε 4 χρόνια εμφανίζει η μισθοδοσία του δημοσίου, ως συνέπεια των δεκάδων χιλιάδων ρουσφετολογικών προσλήψεων που έχουν γίνει και αναμένεται να κορυφωθούν τους επόμενους μήνες. Την ίδια στιγμή παραμένουν μεγάλες οι ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές, φοροελεγκτές και άλλες σημαντικές ειδικότητες. Θυμίζω πως 2 δις είναι η περικοπή των συντάξεων που αυτές τις ημέρες παζαρεύεται με τους Ευρωπαίους,ενώ άλλα 2 δις είναι η μείωση του αφορολόγητου από το 2020. Με λίγα λόγια, κόβουμε συντάξεις και βάζουμε φόρους για να προσλαμβάνουμε συγγενείς και φίλους. Εύγε… Τίποτα δεν μάθαμε τόσα χρόνια…

Χρειαζόμαστε όραμα και σαφή προσανατολισμό

Η Ελλάδα βγαίνει ζωντανή μεν, πολλαπλά όμως τραυματισμένη από μια δεκαετία βαθιάς κρίσης και μνημονίων. Δεν είναι μόνο η συρρίκνωση του εισοδήματος, η ταλαιπωρημένη κοινωνία και η αποδυνάμωση των θεσμών. Τις επόμενες δεκαετίες τα εμπόδια είναι μεγάλα: η αυστηρή επιτήρηση των δανειστών, ο βραχνάς του χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) και ο θανάσιμος κίνδυνος του δημογραφικού προβλήματος με την υπογεννητικότητα, τη γήρανση του πληθυσμού και τη φυγή των νέων. 

Η ισχυρή ανάπτυξη αποτελεί αδιαμφισβήτητα το αντίδοτο στις προκλήσεις αυτές. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω, κάτι μεγαλύτερο. Ένα όραμα, μια κεντρική ιδέα που θα κινητοποιήσει όλους τους Έλληνες και θα αποτυπωθεί σε ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο με σαφείς κατευθύνσεις.
Στόχος η Ελλάδα να καταστεί μια ισχυρή, ευνομούμενη χώρα, εύρωστη οικονομικά, πρωτοπόρος πνευματικά και τεχνολογικά, με δεσπόζουσα γεωπολιτική θέση. Με λίγα λόγια μια χώρα παράδειγμα προς μίμηση, που θα αποτελεί την επιτομή της προόδου και της εξέλιξης.

Ακρογωνιαίος λίθος σε αυτή την προσπάθεια θα είναι η αναβάθμιση της παιδείας και η ευθυγράμμισή της με τις ανάγκες της νέας εποχής. 

Απαραίτητη εξίσου προϋπόθεση είναι η ενίσχυση των θεσμών και η βελτίωση της δημόσιας διοίκησης με απάλειψη των χρόνιων παθογενειών. 

Καθοριστικό επίσης να αλλάξει η σχέση καχυποψίας μεταξύ κράτους και πολίτη. Ο πολίτης να κατανοήσει ότι το κοινωνικό καλό είναι πάνω από το ατομικό συμφέρον. Και το κράτος από την πλευρά του να είναι άκρως ανταποδοτικό και να προσφέρει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου προς τους πολίτες. 

Προτεραιότητα η επανεκκίνηση της οικονομίας με λίγες βασικές κινήσεις: μείωση φόρων και εισφορών, σταθερό πλαίσιο, λιγότερη γραφειοκρατία και συμμάζεμα των εστιών δημόσιας σπατάλης. 

Έμφαση στην καινοτομία και τις τεχνολογικές προκλήσεις, ώστε να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις δυνατότητες που ανοίγονται με την 4η βιομηχανική επανάσταση.

Αιχμή του δόρατος οι δραστηριότητες που εκπορεύονται από τα βασικά στοιχεία – σήμα κατατεθέν – της πατρίδας: τη θάλασσα, τον ήλιο και την πλούσια καρποφορία. Πιο συγκεκριμένα, κλάδοι που πρέπει να εστιάσουμε:

-Ναυτιλία: πχ. ο Πειραιάς να προσελκύσει τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν το Λονδίνο λόγω Brexit και να εξελιχθεί σε παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο 

-Μεταφορές: πχ. σύνδεση του χερσαίου δικτύου με τα 28 λιμάνια της χώρας ώστε να γίνει η Ελλάδα πανίσχυρος κόμβος μεταφορών 

-Γεωργία: πχ. ενδυνάμωση των σύγχρονων συνεταιρισμών αντί της σημερινής κατακερματισμένης κατάστασης. Εκπαίδευση των αγροτών και αξιοποίηση της ψηφιακής γεωργίας. Εξωστρέφεια και χτίσιμο ισχυρού ελληνικού Brand name.

-Ενέργεια: πχ. απελευθέρωση του κλάδου. Ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών

-Τουρισμός: πχ. επέκταση του θεματικού τουρισμού. Στοχευμένη διείσδυση σε αναδυόμενες χώρες. 

Η χώρα μας έχει μεγάλη δυναμική που μπορεί να την απελευθερώσει. Χρειάζεται μόνο μια ηγεσία που θα εμφυσήσει όραμα και προοπτική και πολίτες αποφασισμένους να τραβήξουν το κάρο μπροστά. Ας το τολμήσουμε!

Τι δείχνει η σύγκριση του προϋπολογισμού σε σχέση με πέρυσι.

Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών – Εκτέλεση προϋπολογισμού Ιανουαρίου – Ιουλίου 2018

Συγκρίνοντας τα μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού της περιόδου Ιανουαρίου – Ιουλίου 2018 με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο παρατηρούμε κάποια σημαντικά στοιχεία:

Τα φορολογικά έσοδα είναι ελαφρώς αυξημένα. Η κυριότερη θετική μεταβολή προέρχεται από τον ΕΦΚ στα καπνικά προϊόντα.

Προκαλεί όμως ανησυχία η μεγάλη πτώση των εσόδων από το φόρο εισοδήματος επιχειρήσεων. Προφανώς η υπερφορολόγηση των εταιρειών (29% των κερδών, 100% προκαταβολή φόρου επόμενου έτους κλπ) έχει διογκώσει την απόκρυψη εισοδημάτων, με αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα έσοδα να κυμαίνονται κοντά στα επίπεδα του 2014, πριν δηλαδή τις αυξήσεις φόρων.

Οι πρωτογενείς δαπάνες εμφανίζονται σχεδόν 1 δις υψηλότερες σε σχέση με πέρυσι.

Ένα σημαντικό κομμάτι αφορά αποδιδόμενους πόρους, το οποίο πιθανώς να ισοσκελιστεί μέχρι το τέλος του έτους, όπως επίσης και καταπτώσεις εγγυήσεων.

Το κόστος μισθοδοσίας όμως στο δημόσιο είναι περίπου 300 εκ πάνω σε σχέση με πέρυσι, απόρροια ασφαλώς των αθρόων προσλήψεων (εκτός ΑΣΕΠ η πλειοψηφία αυτών) που καταγράφονται τους τελευταίους μήνες.

Η σημαντική μείωση σε οικογενειακά επιδόματα και επίδομα θέρμανσης αντισταθμίζεται από την αύξηση του κονδυλίου για το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης.

Εντύπωση επίσης προκαλεί η αυξημένη χρηματοδότηση σε ελλειμματικούς συγκοινωνιακούς και άλλους δημόσιους φορείς, όπως και η αύξηση των καταναλωτικών δαπανών.

Σημαντικά μειωμένες εμφανίζονται οι αγροτικές επιδοτήσεις κάτι που αποτυπώνεται και στη νέα πρόβλεψη για το σύνολο του 2018 (-44% σε σχέση με την αρχική πρόβλεψη). 

67.500 προσλήψεις στο δημόσιο επί ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ

Η υπέρογκη αύξηση των δημοσίων υπαλλήλων τα έτη 1980-2010 υπήρξε μια από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. 

Στα πλαίσια της πελατειακής λογικής και της αντίληψης περί κράτους – κομματικού φέουδου, δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις γίνονταν κάθε χρόνο. Ακόμα και μετά τη θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ το πολιτικό σύστημα έβρισκε τρόπους να το παρακάμπτει και να διορίζει αφειδώς φίλους και ημετέρους, χωρίς κανένα αξιοκρατικό κριτήριο.

Το 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων άγγιξε το 1 εκατομμύριο, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Τα έτη 2010-14 έγινε μια προσπάθεια να σουλουπωθεί η κατάσταση. 

Η απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων (κυρίως stagiaires από την εποχή Παυλόπουλου), το κύμα συνταξιοδοτήσεων και η αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις μείωσε κατά 30% τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στις 700 χιλιάδες τα τέλη του 2014.
Αυτή η πτωτική τάση έχει αντιστραφεί την τελευταία 3ετία με την έλευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αριθμός έχει αυξηθεί κατά 29 χιλιάδες υπαλλήλους, παρά τις συνεχιζόμενες συνταξιοδοτήσεις.

Ο παρακάτω πίνακας εμφανίζει με βάση τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου την εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων ανά κατηγορία από το Δεκέμβρη 2009 μέχρι τον Απρίλη 2018.

 

Σε σύγκριση με το 2014, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού έχει αυξηθεί κατά 35 χιλιάδες (συμβασιούχοι, μετακλητοί, αιρετοί, μέλη ΔΣ κλπ) και κατά 4,2 χιλιάδες το τακτικό προσωπικό σε ΝΠΙΔ. Με αυτό τον τρόπο παρακάμπτεται τόσο το ΑΣΕΠ όσο και η αναλογία προσλήψεων – αποχωρήσεων…

Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει τον αριθμό αποχωρήσεων – προσλήψεων την 3ετία 2015-18. Για το έκτακτο προσωπικό δεν έχουμε στοιχεία αποχωρήσεων και γι αυτό λογίζουμε ως πρόσληψη την καθαρή αύξηση του αριθμού των έκτακτων υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο πραγματικός αριθμός των προσλήψεων είναι ακόμα μεγαλύτερος από 67,5 χιλιάδες.

 

 

Φυσικά οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων οδηγούν σε περισσότερες κρατικές δομές, οργανισμούς, επιτροπές κοκ, που αυξάνουν εκτός από τις δαπάνες και τη γραφειοκρατία. 

Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι παρά τον ορυμαγδό διορισμών, εξακολουθούν να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις σε θέσεις υψίστης αναγκαιότητας, όπως σε γιατρούς και νοσηλευτές. 

Αν η κυβέρνηση είχε απλά ακολουθήσει τον κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις (1 προς 4 το 2017 και 1 προς 3 το 2018), το σύνολο των προσλήψεων θα ήταν μόλις 8,5 χιλιάδες. Οι επιπλέον λοιπόν 59 χιλιάδες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με περίπου 1 δις ευρώ ετησίως. 

Αν λοιπόν δεν είχαν γίνει οι προσλήψεις ημετέρων θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό η φοροκαταιγίδα και οι οριζόντιες περικοπές που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. 

Το χειρότερο είναι πως οι κυβερνώντες βγάζουν επιδεικτικά τη γλώσσα τους στους νέους, που πλήττονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς στην Ελλάδα και που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, δηλώνοντας ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.

Έπειτα από 8 χρόνια κρίσης, οικονομικής συρρίκνωσης και ξένης επιτροπείας το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει συνήθειες.