Φάκελος Ολυμπιακά Ακίνητα: Τα ξεχασμένα «στολίδια»

Τις τελευταίες ημέρες τα ολυμπιακά ακίνητα ήρθαν εκ νέου στην επικαιρότητα με την απόφαση της κυβέρνησης να τα χρησιμοποιήσει ως κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Αρχικά διατέθηκε το κλειστό γυμναστήριο Γαλατσίου, κατόπιν οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στο γυμναστήριο Tae Kwon Do στο Φάληρο και τελικά για τους επόμενους τουλάχιστον 3 μήνες θα εγκατασταθούν στο γήπεδο Χόκεϊ του Ελληνικού. Φυσικά αυτές οι ενέργειες είναι σπασμωδικές και αποτελούνπροσωρινές λύσεις ανάγκης, ως αποτέλεσμα του αιφνιδιασμού της ελληνικής πολιτείας από το μεγάλο κύμα προσφύγων και της έλλειψης μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για τη διαχείριση του προβλήματος. Παράλληλα όμως αναδεικνύουν την τεράστια απαξίωση που υφίστανται πολλές από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και τη μνημειώδη αδυναμία του κράτους να τις αξιοποιήσει προς όφελος των πολιτών και των δημόσιων εσόδων.

Σε αντίθεση με άλλες διοργανώτριες πόλεις, όπως η Βαρκελώνη και το Λονδίνο, οι οποίες εκμεταλλεύονται σήμερα επικερδώς τις εγκαταστάσεις τους, η χώρα μας δεν έχει κατορθώσει 11 χρόνια μετά να αναπτύξει ένα σχέδιο ανάδειξης και αξιοποίησής τους.

Επιπλέον, δεν υπήρξε καμία μελέτη χρήσης γης για την υπερπήδηση νομικών-πολεοδομικών και περιβαλλοντολογικών εμποδίων. Χωρίς προετοιμασία ψηφίστηκαν νόμοι για αλλαγή της χρήσης του ακινήτου σε εμπορική, που προσέκρουσαν στο ΣΤΕ, με αποτέλεσμα η επένδυση να χαθεί, ζημιώνοντας και τις 2 πλευρές.

Ο παρακάτω πίνακας απεικονίζει το σύνολο των ολυμπιακών ακινήτων και τη σημερινή τους κατάσταση:

Το συνολικό κόστος των 16 συνολικά εγκαταστάσεων ανήλθε σε €2,3 δισ.. Το κόστος συντήρησής τους ξεπερνά τα €12 εκ ετησίως, καθιστώντας επιτακτική τη συνέργεια του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα.

Στην πλειοψηφία τους τα Ολυμπιακά Ακίνητα ανήκουν στην ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Ελληνικού Δημοσίου), ενώ 4 εξ αυτών έχουν μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ προς παραχώρηση σε ιδιώτες (Ελληνικό, Γυμναστήριο Γαλατσίου, Ιππικό κέντρο Μαρκοπούλου, Κωπηλατοδρόμιο Σχοινιά). Η εμπορικότητά τους χαρακτηρίζεται από ειδικούς ως μεσαία προς υψηλή, ενώ εμφανίζουν εξίσου υψηλή ωριμότητά βάσει νομικών-πολεοδομικών, περιβαλλοντικών και τεχνικών παραμέτρων.

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις:

• του Ολυμπιακού κέντρου της Νίκαιας, που έχει παραχωρηθεί για 40 έτη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, αλλά παραμένει ανενεργό

• του Βeach Volley στο Φάληρο, το οποίο ρημάζει αφημένο στη μοίρα του και στο πλιάτσικο

• του αθλητικού κέντρου στο Ολυμπιακό χωριό, εξίσου παρατημένου, που η χρήση του από κάποιους τολμηρούς κατοίκους καθίσταται επικίνδυνη. Στην έκταση του ολυμπιακού χωριού θα μπορούσε να δημιουργηθεί Κέντρο Τεχνολογίας, όπου θα δραστηριοποιούνται εταιρείες έρευνας & τεχνολογίας, μιμούμενοι το παράδειγμα της Βαρκελώνης.

• του κλειστού γυμναστηρίου στο Γαλάτσι, το οποίο προοριζόταν για εμπορικό κέντρο (!!!), η απόφαση όμως του Συμβουλίου της Επικρατείας ήταν αρνητική

• του Ελληνικού, συνολικής έκτασης 6.200 στρεμμάτων, συμπεριλαμβανομένου του παλαιού αεροδρομίου. Το 2014 το ΤΑΙΠΕΔ συμφώνησε την παραχώρησή του για 99 έτη σε ιδιώτες έναντι τιμήματος €915 εκ. Το πλάνο προέβλεπε εμπορική εκμετάλλευση 2.500 στρεμμάτων και ήπια ανάπλαση της υπόλοιπης έκτασης, με υποχρέωση ελάχιστων επενδύσεων από τον ιδιώτη ύψους €1,25 δισ.. Υπήρξαν όμως έντονες αντιδράσεις από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (πρόεδρος του οποίου ήταν ο σημερινός υπουργός υποδομών Χρ. Σπίρτζης), που θεώρησε χαμηλή την αποτίμηση του ΤΑΙΠΕΔ για το Ελληνικό, ύψους €700 εκ, και την αποτιμούσε σε περίπου €3 δισ. Η διαδικασία ασφαλώς έχει παγώσει. Ανεξαρτήτως όμως του ποιος έχει δίκιο στη συγκεκριμένη διένεξη, είναι επιτακτική η ανάγκη για ανάπλαση της περιοχής με τη συμβολή ιδιωτικών κεφαλαίων, λόγω της αντικειμενικής δυσκολίας του κράτους να συνεισφέρει ένα τόσο μεγάλο ποσό.

Είναι ντροπή το Ελληνικό να παραμένει ερειπωμένο για 15 χρόνια. Το χειρότερο μάλιστα για τους κατοίκους των περιοχών, είναι η περαιτέρω υποβάθμισή του, πρώτα με την πρόταση Βαλαβάνη το καλοκαίρι για χρήση 12 στρεμμάτων ως χώρου ταφής απορριμμάτων και τώρα με τη μετατροπή του σε «αποθήκη» ψυχών.

Αδιαμφισβήτητα, χρειάζεται:

• Στρατηγικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση της Ολυμπιακής περιουσίας της χώρας

• Σύγχρονο management, που θα διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία και την αποτελεσματική προώθηση

• Συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να επιτευχθεί εναρμόνιση με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής.

Στόχος είναι οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις να αποτελέσουν μοχλό παγκόσμιας προβολής της Ελλάδας, πόλο έλξης διεθνών εκδηλώσεων και να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη και την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Κίνηση ρίσκου η αύξηση επιτοκίων της FED

Η απόφαση της FED για αύξηση των επιτοκίων εμπεριέχει ρίσκο. Θα επιφέρει ανατίμηση του δολαρίου, που σημαίνει μείωση των αμερικάνικων εξαγωγών και του τουρισμού και αντίστοιχη αύξηση των εισαγωγών. Άρα είναι πιθανό να προκαλέσει έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο και επιβράδυνση της οικονομίας. Ισοδυναμεί ακόμη με υψηλότερο κόστος δανεισμού για τις αμερικάνικες επιχειρήσεις. Το ίδιο ισχύει και για την παγκόσμια οικονομία, αφού η άνοδος των επιτοκίων θα επιβαρύνει χώρες και επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε LIBOR (το κυμαινόμενο επιτόκιο της FED). Επίσης, οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες ακολουθούν πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης και αναμένεται να χάσουν κεφάλαια, που θα μεταφερθούν ως καταθέσεις στις ΗΠΑ, λόγω του ελκυστικού επιτοκίου. Από την άλλη μεριά, οι οικονομίες αυτές θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές, ενισχύοντας τις εξαγωγές τους, λόγω της ανατίμησης του δολαρίου. 

Η FED για σχεδόν μία δεκαετία ακολουθεί πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης και χαμηλών επιτοκίων. Η απόφαση αυτή αποδείχθηκε πολύ σωστή: η ανάπτυξη των ΗΠΑ κυμαίνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια πάνω από 2,5%, η ανεργία πέφτει, η κατανάλωση ενισχύεται και οι επενδύσεις εμφανίζονται αυξημένες. Ο μόνος στόχος που δεν έχει επιτευχθεί είναι η αύξηση του πληθωρισμού στο 2%, καθώς ο δομικός πληθωρισμός των ΗΠΑ υπολογίζεται λίγο πάνω από 1%. Είναι όμως σαφώς υψηλότερος των αντίστοιχων ευρωπαϊκών χωρών και της Ιαπωνίας, που συχνά παρουσιάζουν αποπληθωρισμό. Στην περίπτωση λοιπόν των ΗΠΑ η θεωρία επαληθεύθηκε μόνο ως προς την αναθέρμανση της οικονομίας και τη μείωση της ανεργίας. Ο πληθωρισμός είναι σε ιστορικά χαμηλά παγκοσμίως και σε αυτό παίζουν ρόλο οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου και των μεταλλευμάτων, καθώς και η ασθενής ζήτηση αγαθών.

Εδώ κι ένα χρόνο έχει ξεκινήσει μια δημόσια συζήτηση γύρω από το αν ήρθε η ώρα η FED να κάνει τη μεγάλη στροφή και να εκπέμψει σήμα ότι οι ΗΠΑ αφήνουν πίσω τους την εποχής της ύφεσης. Η Γιέλεν έχει πλέον αρκετή αυτοπεποίθηση να πιστεύει ότι μια ήπια, σταδιακή αύξηση των επιτοκίων δε θα δημιουργήσει προβλήματα στην αμερικάνικη οικονομία. Θεωρεί μάλιστα ότι οι αγορές το έχουν ήδη προεξοφλήσει σε μεγάλο βαθμό. Με τα αυξημένα επιτόκια θα προσελκύσει ξένα κεφάλαια και ελπίζει επίσης ότι θα επιτύχει αύξηση εταιρικών κερδών. Μη ξεχνάμε μάλιστα ότι τα αμερικάνικα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που σήμερα γράφουν πολύ χαμηλά κέρδη, λόγω της μικρής διαφοράς των επιτοκίων που δανείζουν και των επιτοκίων καταθέσεων, ευελπιστούν σε αυξημένη κερδοφορία, άρα και αυξημένα bonus στα στελέχη τους!

Είναι σημαντικό να δικαιωθεί η Γιέλεν από την επιλογή της και η οικονομία των ΗΠΑ να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο θα λειτουργήσει ως ατμομηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης, ιδιαίτερα σήμερα που η Κίνα εμφανίζει σημάδια κόπωσης, η Ευρώπη βγαίνει βαριά τραυματισμένη από τη χρόνια πολιτική λιτότητας, οι χώρες του ΟΠΕΚ ταλαιπωρούνται από τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου, ενώ επικρατεί γεωπολιτική αστάθεια με την άνοδο του ISIS.  Αν η απόφαση της FED αποδειχθεί λανθασμένη και προκαλέσει επιβράδυνση της αμερικάνικης οικονομίας, αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο παγκοσμίως.  

Πως όμως θα αντιδράσει η ΕΚΤ μετά την αύξηση των επιτοκίων; Ο Ντράγκι είναι αφοσιωμένος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που με καθυστέρηση πολλών ετών επιτέλους ξεκίνησε το 2015: Αύξηση της ποσότητας χρήματος στην αγορά - μηδενικά επιτόκια - υποτίμηση του Ευρώ. Ήδη φαίνονται τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια της πολιτικής αυτής και ελπίζει η προσπάθειά του να καρποφορήσει το 2016. Έχει όμως απέναντι του τα γεράκια της Bundesbank  (της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας). Οι Γερμανοί είναι αντίθετοι προς το πρόγραμμα, διότι κάθε μήνα η κεντρική τους τράπεζα καλείται να συνεισφέρει ένα μεγάλο μέρος στην  αύξηση της ποσότητας χρήματος στην αγορά, κάτι που αποτελεί δύσκολο εγχείρημα. Όπως παρατηρούμε μέχρι τώρα, η Bundesbank καταφέρνει να ανταποκριθεί με δυσκολία και κυρίως χάρη στη σωτήρια συνεργασία της Chinabank, η οποία δέχεται να συμμετέχει στην αγοραπωλησία ομολόγων.

Σίγουρα, αν η FED λάβει απόφαση αύξησης των επιτοκίων, αναμένεται οι Γερμανοί να την επικαλεστούν και να ζητήσουν από τον Ντράγκι να σταματήσει το πρόγραμμα χαλάρωσης. Ο Ιταλός τραπεζίτης έχει αποδειχθεί πάντως αρκετά ανθεκτικός μέχρι τώρα σε έξωθεν πιέσεις.

Κόψτε το «λίπος» του δημοσίου για να αποφύγουμε νέες περικοπές και φόρους

Σε συνέχεια των πολιτικών λιτότητας των τελευταίων 5 ετών, επιπλέον €5,7 δισ. νέα μέτρα θα επιβαρύνουν τους πολίτες εντός του 2016, βάσει του ψηφισθέντος προϋπολογισμού. Πιο συγκεκριμένα, €3,5 δισ. νέοι φόροι και €2,2 δισ. περικοπές, κυρίως συντάξεων και επιδομάτων.

Ο δρόμος αυτός έχει αποτύχει παταγωδώς διότι:

1. Στην περίοδο 2010-15 επιβλήθηκαν €31 δισ. φόροι, αλλά τα φορολογικά έσοδα του 2015 εμφανίζονται €5 δισ. χαμηλότερα από αυτά του 2009!Δηλαδή, όχι απλώς δεν είχαν κανένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αλλά συντέλεσαν στην κατάρρευση της οικονομίας, την ασφυξία των συνεπών φορολογούμενων και την κατακόρυφη αύξηση της φοροδιαφυγής, από την οποία το κράτος χάνει ετησίως περίπου €10 δισ.. Σύμφωνα μάλιστα με τον ΟΟΣΑ, η Ελλάδα παρακρατεί για φόρους το 49% του μισθού των πολιτών της, καταλαμβάνοντας μια από τις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως.

2. Την ίδια περίοδο έλαβαν χώρα €30 δισ. οριζόντιες, τυφλές περικοπές, χωρίς σχέδιο και στόχευση. Ως συνέπεια παρατηρείται σήμερα το εξής φαινόμενο: από τη μια μεριά η χώρα υπολείπεται σημαντικά του μέσου όρου της Ευρώπης σε κονδύλια για την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια, κι από την άλλη παρουσιάζει τον πιο ακριβό δημόσιο τομέα, αφού οι δαπάνες της κεντρικής κυβέρνησης ανέρχονται σε 59% του ΑΕΠ, όταν οι αντίστοιχες των ευρωπαϊκών κρατών είναι μόλις 47% (πηγή Eurostat).

Αυτή η συνεχώς επιδεινώμενη κατάσταση που βιώνουμε 11 εκ. Έλληνες συμβαίνει διότι το πολιτικό προσωπικό όλα αυτά τα χρόνια:

• Δεν τολμά να συγκρουστεί με μερικές συντεχνίες λίγων χιλιάδων ανθρώπων και να επιβάλει κοινωνική δικαιοσύνη και ίση αντιμετώπιση για όλους.

• Επιμένει να συντηρεί το πελατειακό κράτος για μικροκομματικά οφέλη, όπως και τη νοοτροπία συναλλαγής ψηφοφόρων - εξουσίας, η οποία και τελικώς μας οδήγησε στη χρεοκοπία.

• Αδυνατεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα της δημόσιας διοίκησης, ώστε να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις και να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Κι όμως ένα μεγάλο μέρος των €5,7 δισ. νέων μέτρων που προβλέπονται για το 2016 θα μπορούσε να αποφευχθεί αν απλώς εφαρμοζόταν ο νόμος και γίνονταν τα αυτονόητα!

Ας δούμε 4 παραδείγματα, από τα οποία μπορούν να εξοικονομηθούν συνολικά €850 εκ ετησίως:

1. Ενιαίο μισθολόγιο: Παρά την ψήφισή του το 2011, έχει εφαρμοσθεί μόνο στο στενό δημόσιο τομέα. Στο ευρύτερο δημόσιο (ΝΠΙΔ, ΔΕΚΟ, εποπτευόμενοι φορείς κτλ), που απασχολεί 46 χιλιάδες υπαλλήλους, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι εισηγμένες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ, ΟΛΘ), η μόνη μερική μείωση έγινε το 2013 κι έκτοτε με την ανακάλυψη της «προσωπικής διαφοράς»οι απολαβές παραμένουν αμετάβλητες. Ως αποτέλεσμα, ο μέσος μεικτός ετήσιος μισθός τους κυμαίνεται σήμερα σε €40.700, ενώ στο στενό δημόσιο σε €30.300! ΣΗΜ: στον ιδιωτικό τομέα ανέρχεται σε €22.100, που αντιστοιχεί σε λίγο πιο κάτω από €1.000 μηνιαίες καθαρές απολαβές. (Στοιχεία Eurostat).

Αν απλά εφαρμοσθεί σε όλη τη δημόσια διοίκηση το ψηφισθέν ενιαίο μισθολόγιο, η εξοικονόμηση για το κράτος θα ανέλθει σε: 45.794 υπάλληλοι x (€40.700 - €30.300) = €476 εκ. ετησίως.

2. Αποσπασμένοι και μετακλητοί υπάλληλοι: Βάσει της απογραφής του υπουργείου οι μετακλητοί υπάλληλοι είναι 1.676. Ο ακριβής αριθμός των αποσπασμένων δεν είναι γνωστός, εκτιμάται όμως ότι αγγίζει τους 12.000. Περίπου το 25% αφορά εκπαιδευτικούς. Για την κάλυψη αυτών των κενών το κράτος απασχολεί υπαλλήλους ορισμένου χρόνου, με σύμβαση έργου κτλ. 
Αν ο αριθμός αποσπασμένων - μετακλητών μειωνόταν στο μισό, η ετήσια εξοικονόμηση θα ήταν ιση με: 13.676/2 = 6.838 x €30.300 = €207 εκ.

3. Μη απογραφέντες δημόσιοι φορείς και οργανισμοί: Η προσπάθεια απογραφής όλων των φορέων και υπαλλήλων του κράτους άρχισε το 2010. Έκτοτε παραμένει ημιτελής, καθώς περίπου 600 φορείς του ευρύτερου τομέα αρνούνται να αποστείλουν στοιχεία! Υπολογίζεται ότι αυτοί οι φορείς απασχολούν περί τους 3 χιλιάδες υπαλλήλους στο σύνολο. Η πολιτεία τους έχει απειλήσει επανειλλημένως ότι θα διακόψει τη χρηματοδότησή τους, χωρίς φυσικά να το έχει κάνει μέχρι σήμερα.

Αν το πράξει θα εξοικονομήσει ετησίως: 3.000 υπάλληλοι x €40.700 = €122 εκ.

4. Χρήση ιδιόκτητων κτιρίων - Συστέγαση υπηρεσιών: Παρότι το δημόσιο κατέχει χιλιάδες κτίρια και ακίνητα, ένα μεγάλο ποσοστό των δημόσιων οργανισμών εξακολουθεί να μισθώνει ιδιόκτητους χώρους, καταβάλλοντας ένα τεράστιο ποσό σε ενοίκια ετησίως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κτίριο της «Κεράνης» στον Πειραιά, που παραμένει αναξιοποίητο, ενώ εκχωρήθηκε μέσω της διαδικασίας Sale and Lease Back στην Εθνική Πανγαία και για 20 χρόνια το δημόσιο θα καταβάλλει ενοίκιο, παρόλο που δεν το χρησιμοποιεί! Επιπλέον, θα μπορούσε να σχεδιαστεί μιαενοποίηση γραφείων, ώστε να συστεγαστούν πολλές υπηρεσίες, που σήμερα εξαιτίας του κατακερματισμού που επικρατεί καταλαμβάνουν διαφορετικούς χώρους. Έτσι, εκτός των ενοικίων θα επέλθει εξοικονόμηση δαπανών καθαρισμού, φύλαξης, ρεύματος, κοινοχρήστων, parking κτλ.

Αν αυτό επιτευχθεί, το δημόσιο εκτιμάται ότι θα κερδίσει τουλάχιστον €50 εκ.ετησίως.

Ο παρακάτω πίνακας απεικονίζει το όφελος του δημοσίου από αυτές τις 4 παρεμβάσεις:

Αυτό μεταφράζεται σε €850 εκ.λιγότερες περικοπές ή λιγότερους φόρους (ή συνδυασμός των δύο).

Στο σκέλος των δαπανών, βάσει των στοιχείων του προϋπολογισμού, ισοδυναμεί με την αποτροπή της μείωσης: του επιδόματος θέρμανσης, του ΕΚΑΣ καιμέρους των περικοπών συντάξεων. Πιο συγκεκριμένα:

Στο σκέλος των φόρων ισοδυναμεί με τη μη επιβολή της αύξησης: της έκτακτης εισφοράς, του φόρου εισοδήματος επιχειρήσεων, της προκαταβολής φόρουστους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες, καθώς και του συντελεστή εισοδήματος από ενοίκια. Πιο συγκεκριμένα:

Αν μάλιστα προσθέσουμε στις παρεμβάσεις:

• Την κατάργηση ανενεργών οργανισμών - «φαντασμάτων»

• Την απομάκρυνση όσων υπαλλήλων προσλήφθηκαν με πλαστά πτυχία(άγνωστος σήμερα ο αριθμός τους, αφού για χρόνια είχε στηθεί ολόκληρη «βιομηχανία» παραγωγής ψεύτικων δικαιολογητικών)

• Τη μείωση της γραφειοκρατίας, που υπολογίζεται ότι επιβαρύνει με €12 δισ. ετησίως (6,8% του ΑΕΠ) το κράτος κτλ. το δημοσιονομικό όφελος θα ήταν πολύ υψηλότερο.

Ο εξορθολογισμός της δημόσιας σπατάλης θα έχει πολλαπλά οφέλη: θα ανακουφίσει την ελληνική κοινωνία, θα ενισχύσει την κρατική διοίκηση και θα σπρώξει τη χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά, επιταχύνοντας την έξοδο της από το μνημόνιο. Αρκεί η πολιτική ηγεσία να δείξει την απαιτούμενη βούληση.

SOS: 1 στους 3 Έλληνες εργάζεται και μόλις το 18% αυτών απασχολείται σε κλάδους προστιθέμενης αξίας

Τα στοιχεία της Eurostat που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν λίγες ημέρες εμφανίζουν 8 στους 10 Έλληνες να απασχολούνται σε επαγγελματικούς κλάδους, που παράγουν χαμηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία.

Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται:

1. Μη παραγωγικοί κλάδοι, όπως η δημόσια διοίκηση, οι διοικητικές υπηρεσίες, το εμπόριο, η εστίαση, η διαμονή και μέρος των ελεύθερων επαγγελμάτων.

2. Κλάδοι που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να παράγουν μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως οι κατασκευές, κάποιοι τομείς μεταποίησης και η γεωργία, για διάφορους όμως λόγους τα τελευταία χρόνια δεν δείχνουν την απαιτούμενη δυναμική, καινοτομία και εξωστρέφεια.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι περισσότεροι από τους παραπάνω κλάδους αποτελούνται κυρίως από μικρές, κατακερματισμένες επιχειρήσεις, όπου παρατηρούνται υψηλά ποσοστά φοροδιαφυγής και αδήλωτης εργασίας. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι για τη χαμηλή προστιθέμενη αξία που παράγουν.

Στον αντίποδα, υψηλή προστιθέμενη αξία εμφανίζουν οι κλάδοι: 
• Ενέργειας 
• Βιομηχανίας 
• Τηλεπικοινωνιών 
• Πληροφορικής 
• Μεταφορών

Το παρακάτω γράφημα παρουσιάζει τον αριθμό εργαζομένων ανά κλάδο και τη προστιθέμενη αξία ανά εργαζόμενο που δημιουργεί κάθε κλάδος.

Παρατηρούμε ότι με βάση το μέσο όρο της Ευρώπης, μόλις 620 χιλιάδες εργαζόμενοι σε σύνολο 3,5 εκατομμυρίων (=18%) απασχολούνται σε κλάδους υψηλότερης προστιθέμενης αξίας ανά απασχολούμενο.

Καθίσταται λοιπόν αναγκαίο να στοχεύσουμε ως χώρα στην ανάπτυξη οργανωμένων επιχειρήσεων, με έμφαση στην παραγωγή, την εξωστρέφεια και την καινοτομία.

Με αυτό τον τρόπο θα συμπαρασύρουμε προς τα πάνω και τους κλάδους που εκ φύσεως έχουν δυναμική, αλλά σήμερα υπολείπονται. Αυτό θα συνδράμει επίσης στη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη σταδιακή αύξηση των απολαβών.

Όπως βλέπουμε παρακάτω, βάσει των στοιχείων της Eurostat, οι κλάδοι με υψηλή προστιθέμενη αξία παρέχουν υψηλότερους από το μέσο όρο μισθούς στους εργαζόμενους. Οι χαμηλές βέβαια απολαβές σε κάποιους κλάδους προκύπτουν από την εκτεταμένη απόκρυψη εισοδημάτων. Όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση, οι μισθοί του δημοσίου και των ΔΕΚΟ είναι κατά 30% υψηλότεροι του μέσου όρου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα ποσά αφορούν μεικτές ετήσιες απολαβές. Το μέσο όρο των €22,500 ετησίως αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από €1.000 καθαρές μηνιαίες απολαβές.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι μόλις 3,5 εκ. Έλληνες εργάζονται, σε σύνολο πληθυσμού 10,7 εκ. Δηλαδή 1 στους 3. Αυτό το 33% καλείται να παράγει επαρκή πλούτο για να θρέψει όχι μόνο το ίδιο αλλά και το υπόλοιπο 67% του πληθυσμού!

Τη στιγμή μάλιστα που όπως είδαμε μόλις το 18% απασχολείται σε τομείς προστιθέμενης αξίας, ενώ 1 στους 4 εργάζεται στο Δημόσιο.

Ο παρακάτω πίνακας είναι αποκαλυπτικός: 1,25 εκ. άνεργοι, 2,65 εκ. συνταξιούχοι.

Τα αίτια για τη σημερινή κατάσταση είναι:

• Η υψηλή ανεργία 25%. Ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανθρώπων αγγίζει το50%.

• Το τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Κάθε χρόνο γεννιούνται 1,3 παιδιά ανά οικογένεια, όταν το ελάχιστο όριο είναι 2, με συνέπεια να έχουμε ετησίως 25.000 περισσότερους θανάτους από γεννήσεις.

Αν αυτός ο ρυθμός συνεχισθεί, μετά από 40 χρόνια 4 στους 10 Έλληνες θα είναι άνω των 60 ετών και ο πληθυσμός της χώρας θα έχει μειωθεί κατά 1 εκατομμύριο.

Καθίσταται λοιπόν επείγουσα η δημιουργία ενός μακρόπνοου εθνικού σχεδίου δράσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με κατακόρυφηαύξηση των επενδύσεων και στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη και θα μπορέσει σταδιακά η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το δημογραφικό της πρόβλημα.