Ελεημοσύνη στους Φτωχούς, που συνεχώς Αυξάνονται

Η κυβέρνηση ασκεί την οικονομική της πολιτική με μακιαβελικό τρόπο. Δεν επιδιώκει την ανάπτυξη, η οποία θα γεννήσει θέσεις εργασίας και θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Προτιμά τον πολλαπλασιασμό των φτωχών, ώστε να εξαρτώνται οικονομικά από αυτήν και να τη στηρίζουν εκλογικά.

Η άγρια φορολόγηση που έχει επιβάλει σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και σε καύσιμα, τσιγάρα, τηλέφωνο, ποτά κ.αλ. τσακίζει κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.

Το επίδομα των 210 ευρώ σε 3,4 εκ πολίτες (κατά μέσο όρο) που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας προέρχεται:

- Από την τεράστια μείωση των δημόσιων επενδύσεων. Αυτό ισοδυναμεί με δεκάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας. Μόλις €2 δις επενδύσεις έχουν πραγματοποιηθεί το 2017, έναντι €6,75 δις στον προϋπολογισμό.

- Από την μη καταβολή 130 χιλιάδων εκκρεμών κύριων συντάξεων. Η ετήσια επιβάρυνση θα ήταν €1,2 δις.

- Από τις 22 νέες περικοπές σε συντάξεις και ΕΚΑΣ

- Από τους δεκάδες νέους φόρους, οι οποίοι στέγνωσαν την αγορά και εξέθρεψαν τη φοροδιαφυγή, παρά τις ευεργετικές συνέπειες της χρήσης πλαστικού χρήματος.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η συνεχιζόμενη αύξηση των νεόπτωχων στη χώρα μας. Ήδη το 15% των συμπολιτών μας βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ 1 στους 3 έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο κίνδυνο. Ασφαλώς η τάση αυτή ξεκίνησε από το 2010. Αντί όμως να ανασχεθεί μετά το 2015 από μία αριστερή κυβέρνηση, συνεχίζει να διογκώνεται.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, που θα ήταν ευεργετικός τόσο για τον τόπο όσο και για την ίδια.

1) Να μειώσει το φόρο εισοδήματος και τον ΦΠΑ στα επίπεδα του 20%. Κάτι τέτοιο θα είχε θετική δημοσιονομική επίδραση, καθώς θα μείωνε τη φοροδιαφυγή. Θα απελευθέρωνε δε την οικονομία, δημιουργώντας δουλειές και μειώνοντας το ποσοστό της ανεργίας.
2) Να μειώσει στοχευμένα τη δημόσια σπατάλη, που ακόμα και σήμερα αγγίζει ετησίως τα €6 δις. Με βάση μελέτη του ΟΟΣΑ, μόνο από τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις στις δημόσιες συμβάσεις το κράτος χάνει περί τα €4 δις το χρόνο! Αντί λοιπόν να βάλει τάξη στο χάος που επικρατεί με τις 6.500 προμηθεύουσες αρχές που υπάρχουν, επέλεξε εν κρυπτώ προ ημερών να κουρέψει τις ελεγκτικές αρμοδιότητες της ανεξάρτητης αρχής δημοσίων συμβάσεων.

Η φτώχεια δε γιατρεύεται με ελεημοσύνη. Χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική, που θα δώσει δουλεία στους ανέργους (και σε λίγα χρόνια αυξήσεις μισθών), θα συγκρατήσει τη φυγή των νέων στο εξωτερικό και θα ανακουφίσει παράλληλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Δεν το κάνουν γιατί πολύ απλά ούτε το ξέρουν ούτε το πιστεύουν.

Περισσότερα στο Twitter: Δημήτριος ΓκιόκαςΗ κυβέρνηση ασκεί την οικονομική της πολιτική με μακιαβελικό τρόπο. Δεν επιδιώκει την ανάπτυξη, η οποία θα γεννήσει θέσεις εργασίας και θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Προτιμά τον πολλαπλασιασμό των φτωχών, ώστε να εξαρτώνται οικονομικά από αυτήν και να τη στηρίζουν εκλογικά.

Η άγρια φορολόγηση που έχει επιβάλει σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και σε καύσιμα, τσιγάρα, τηλέφωνο, ποτά κ.αλ. τσακίζει κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.

Το επίδομα των 210 ευρώ σε 3,4 εκ πολίτες (κατά μέσο όρο) που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας προέρχεται:

- Από την τεράστια μείωση των δημόσιων επενδύσεων. Αυτό ισοδυναμεί με δεκάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας. Μόλις €2 δις επενδύσεις έχουν πραγματοποιηθεί το 2017, έναντι €6,75 δις στον προϋπολογισμό.

- Από την μη καταβολή 130 χιλιάδων εκκρεμών κύριων συντάξεων. Η ετήσια επιβάρυνση θα ήταν €1,2 δις.

- Από τις 22 νέες περικοπές σε συντάξεις και ΕΚΑΣ

- Από τους δεκάδες νέους φόρους, οι οποίοι στέγνωσαν την αγορά και εξέθρεψαν τη φοροδιαφυγή, παρά τις ευεργετικές συνέπειες της χρήσης πλαστικού χρήματος.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η συνεχιζόμενη αύξηση των νεόπτωχων στη χώρα μας. Ήδη το 15% των συμπολιτών μας βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ 1 στους 3 έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο κίνδυνο. Ασφαλώς η τάση αυτή ξεκίνησε από το 2010. Αντί όμως να ανασχεθεί μετά το 2015 από μία αριστερή κυβέρνηση, συνεχίζει να διογκώνεται.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, που θα ήταν ευεργετικός τόσο για τον τόπο όσο και για την ίδια.

1) Να μειώσει το φόρο εισοδήματος και τον ΦΠΑ στα επίπεδα του 20%. Κάτι τέτοιο θα είχε θετική δημοσιονομική επίδραση, καθώς θα μείωνε τη φοροδιαφυγή. Θα απελευθέρωνε δε την οικονομία, δημιουργώντας δουλειές και μειώνοντας το ποσοστό της ανεργίας.
2) Να μειώσει στοχευμένα τη δημόσια σπατάλη, που ακόμα και σήμερα αγγίζει ετησίως τα €6 δις. Με βάση μελέτη του ΟΟΣΑ, μόνο από τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις στις δημόσιες συμβάσεις το κράτος χάνει περί τα €4 δις το χρόνο! Αντί λοιπόν να βάλει τάξη στο χάος που επικρατεί με τις 6.500 προμηθεύουσες αρχές που υπάρχουν, επέλεξε εν κρυπτώ προ ημερών να κουρέψει τις ελεγκτικές αρμοδιότητες της ανεξάρτητης αρχής δημοσίων συμβάσεων.

Η φτώχεια δε γιατρεύεται με ελεημοσύνη. Χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική, που θα δώσει δουλεία στους ανέργους (και σε λίγα χρόνια αυξήσεις μισθών), θα συγκρατήσει τη φυγή των νέων στο εξωτερικό και θα ανακουφίσει παράλληλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Δεν το κάνουν γιατί πολύ απλά ούτε το ξέρουν ούτε το πιστεύουν.

Η μαύρη βίβλος – 3 χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Η σημερινή κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 κομίζοντας την ελπίδα μιας καλύτερης διακυβέρνησης, την υπόσχεση για σκίσιμο των μνημονίων, καθώς και τη δέσμευση για σεβασμό των θεσμών και του συντάγματος. Τρία χρόνια μετά, όχι μόνο αθέτησε όλες τις υποσχέσεις της, αλλά αντίθετα συνέβαλε στην επιδείνωση της κατάστασης, οδηγώντας τη χώρα σε πισωγύρισμα. Υιοθέτησε δε τις χειρότερες παθογένειες της μεταπολίτευσης, εκτρέφοντας παράλληλα το τέρας του λαϊκισμού.

Αναλυτικά τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ:

1.    Καταστροφική 6μηνη διαπραγμάτευση:

·      Φρέναρε η διαφαινόμενη οικονομική ανάκαμψη, ενώ στέγνωσαν τα δημόσια ταμεία.

·      Σχεδιάστηκαν σενάρια συνταγματικής και οικονομικής εκτροπής.

·  Επιβλήθηκαν capital controls και οι τράπεζες οδηγήθηκαν σε 3^η ανακεφαλαιοποίηση με εξευτελιστικές τιμές, έχοντας χάσει σε αξία το σύνολο των €25 δις που δόθηκαν από το κράτος το 2013. Πλέον έχουν αφελληνιστεί πλήρως.

·     Διενεργήθηκε ένα έωλο δημοψήφισμα, που δίχασε την κοινωνία, ενώ έφερε τη χώρα με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης.

·    Υπό το φόβο του ειδικού δικαστηρίου, η κυβέρνηση έκανε την περίφημη «κωλοτούμπα» και σύρθηκε ταπεινωτικά στην υπογραφή τρίτου επαχθέστατου μνημονίου, δίνοντας μάλιστα ως ενέχυρο τη δημόσια περιουσία για 99 έτη.

2.    €14 δις νέοι φόροι και οριζόντιες περικοπές:

·  Αύξηση ΦΠΑ με ταυτόχρονη μετάβαση πλήθους αγαθών από το χαμηλό συντελεστή στον υψηλό. Κατάργηση της έκπτωσης στα νησιά.

·     Δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου.

·     Αύξηση του φόρου κερδών των επιχειρήσεων και της προκαταβολής επόμενου έτους.

· Όχι μόνο δεν καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ, αλλά ανακλήθηκε η έκπτωση 20% στα μη ηλεκτροδοτούμενα, ενώ αυξήθηκε ο συμπληρωματικός φόρος

· Αύξηση του φόρου σε καφέ, τσιγάρα, βενζίνη, μπύρα, κρασί, σταθερή τηλεφωνία και συνδρομητική τηλεόραση.

·     13 περικοπές στις συντάξεις και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ

·     Μείωση επιδόματος θέρμανσης, ψαλίδισμα προνοιακών επιδομάτων

3. Εκτίναξη των ασφαλιστικών εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους. Επιπρόσθετη αύξηση 1% για τους μισθωτούς.

4.    Παλινόρθωση του πελατειακού κομματικού κράτους: 41 χιλιάδες προσλήψεις ημετέρων στο δημόσιο, στην πλειοψηφία τους εκτός ΑΣΕΠ, που επιβαρύνουν με πάνω από €500 εκ ετησίως τον προϋπολογισμό

5.    Συστηματική απαξίωση των ανεξάρτητων αρχών και υποβάθμιση του ρόλου τους.

6.  Προσπάθεια ελέγχου της ελεύθερης ενημέρωσης (νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, σχέδιο ελέγχου της διαφημιστικής δαπάνης, ευθεία σύγκρουση με τα αντιπολιτευόμενα μέσα)

7.    Κανένα θετικό αποτέλεσμα στην πάταξη της διαφθοράς. Αντιθέτως, η Ελλάδα υποχώρησε 11  θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη σε ζητήματα διαφάνειας και καταπολέμησης της διαφθοράς.

8.  Άγριος παρεμβατισμός στη δικαιοσύνη και συστηματικές ενέργειες χειραγώγησης και εκβιασμού των δικαστών

9. Άνοιγμα των φυλακών και απελευθέρωση εγκληματιών, με αποτέλεσμα την έξαρση της εγκληματικότητας.

10.  Ανομία παντού. Ακραίες ομάδες κάνουν ότι θέλουν υπό τη σκανδαλώδη ανοχή του κράτους.

11. Πισωγύρισμα στην παιδεία: επαναφορά των αιώνιων φοιτητών, συνδιοίκηση των πανεπιστημίων με τους φοιτητοπατέρες, κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, υποβάθμιση της σημασίας των πρότυπων και πειραματικών σχολείων.

12. Ανεπαρκής διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος: Υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων των νησιών του βορείου Αιγαίου και μεγάλο πλήγμα στον τουρισμό.

13. Διγλωσσία και διπροσωπία. Δουλοπρέπειες στο εξωτερικό, λεονταρισμοί στο εσωτερικό. Στόχος μόνο η επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης.

14.  Καμία ανάληψη ευθύνης από υπουργό, παρά τα τεράστια λάθη και τη μνημειώδη ανικανότητα που παρουσιάζουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

15. Γενικότερα, αυθάδες και αυταρχικό ύφος διακυβέρνησης με κατασκευή εχθρών και καλλιέργεια διχαστικού κλίματος συνεχούς έντασης.