Λύση στο αλαλούμ με τις ηλεκτρονικές αποδείξεις

Σε χθεσινό άρθρο του ο κύριος Στούπας περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τις αστοχίες που παρατηρούνται στο σχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών για αύξηση της υποχρεωτικής χρήσης πλαστικού χρήματος στο 30% του εισοδήματος.

Αδιαμφισβήτητα η χρήση καρτών αντί για μετρητά συνεισφέρει σημαντικά στη μείωση της φοροδιαφυγής. Θυμίζουμε πως το μαύρο χρήμα στην Ελλάδα αγγίζει τα €40 δισ. ετησίως, περίπου το ¼ της ελληνικής οικονομίας. Ως συνέπεια, το κράτος χάνει φορολογικά έσοδα ύψους €10 δισ. τον χρόνο, ποσό που ισοδυναμεί με 4 ΕΝΦΙΑ!!!

Άρα το να ωθήσει τους πολίτες προς την κατεύθυνση της αυξημένης χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών θα συντελέσει στο να μειωθεί ένα μέρος της παραοικονομίας. 

Βέβαια η κυβέρνηση δεν θέτει το μέτρο τόσο για να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, όσο για φορομπηχτικούς σκοπούς. Συγκεκριμένα, για να καλύψει το κενό στον προϋπολογισμό του 2020, αφού υπολογίζει αυξημένα έσοδα €642 εκατ. από τον επιπλέον φόρο που θα επιβληθεί σε όσους δεν πιάσουν το όριο του 30%. Κι αυτό γιατί όχι μόνο δεν τολμά να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, αλλά προβλέπει και αύξηση της μισθοδοσίας του δημοσίου κατά €480 εκατ. σε σχέση με το 2019. (Δείτε ΕΔΩ).

Το μέτρο όμως της αυξημένης υποχρεωτικής χρήσης καρτών εγείρει 2 μεγάλα προβλήματα:

1) Με τον υπάρχων περιορισμό στις κατηγορίες πληρωμών που εκλαμβάνονται ως ηλεκτρονικές, ένα μεγάλο ποσοστό φορολογούμενων, κυρίως από τη μεσαία τάξη, ενδέχεται να μην καταφέρει να πιάσει το όριο του 30%. Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν θα δει μείωση των υπέρογκων φορών που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά θα επιβαρυνθεί και με έξτρα φορολόγηση!

Για τον λόγο αυτό είναι κατ' αρχάς αυτονόητο ο υπολογισμός των απαιτούμενων αποδείξεων να γίνεται με βάση το καθαρό από φόρους εισόδημα και όχι το μικτό. Επίσης, από το εν λόγω εισόδημα θα πρέπει να εξαιρεθούν δαπάνες όπως ενοίκια, δόσεις δανείων, διατροφή παιδιών, τέλη κυκλοφορίας, ΕΝΦΙΑ κ.ά. Πάντα με την προϋπόθεση ότι γίνονται ηλεκτρονικά. 

2) Αφαιρεί τη δυνατότητα στους πολίτες να επενδύσουν ή να αποταμιεύσουν τα χρήματα που πιθανώς τους περισσεύουν. Θα πρέπει λοιπόν σε περίπτωση αγοράς μετοχών, ομολόγων, ακινήτων και οποιασδήποτε άλλης μορφής επένδυση που θα μπορεί φυσικά να δικαιολογηθεί από τα δηλωθέντα εισοδήματα, να θεσπιστεί ένα ποσοστό αυτών των αγορών που να εκπίπτει από την υποχρέωση του ορίου του 30%.

Χρειάζεται οπωσδήποτε να διορθωθούν οι αστοχίες, ώστε το υπό σχεδίαση νομοσχέδιο να μην οδηγήσει σε επιπρόσθετη φορολογική αφαίμαξη τους νομοταγείς φορολογούμενους.

Πχ. για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα ήταν αποδοτικότερο να γίνει επαναφορά της έκπτωσης φόρου στις αποδείξεις από συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελματιών. 

Σίγουρα πάντως το ποσοστό του 30% θα πρέπει να επαναξιολογηθεί.

Κάτι πρέπει να κάνουμε λάθος όταν 4 στους 10 πτυχιούχους δε βρίσκουν δουλειά, ενώ από τους υπόλοιπους που εργάζονται, πολλοί υποαπασχολούνται ή δουλεύουν σε τομείς άσχετους με τις σπουδές τους.

Πέραν της οικονομικής κρίσης:

Καταγράφονται χαμηλές επιδόσεις των μαθητών 2βαθμιας εκπαίδευσης σε βασικά μαθήματα και δεξιότητες (μαθηματικά, ανάγνωση, φυσικές επιστήμες).

Παρατηρείται χαμηλή σύνδεση της εκπαίδευσης με τις δεξιότητες και ειδικότητες που καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες της αγοράς εργασίας.

Παράδειγμα 1) Δεν έχει αναπτυχθεί επαρκής συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων.
Παράδειγμα 2) Η πολιτική διεύρυνσης της ανώτατης εκπαίδευσης είχε μεν ως αποτέλεσμα τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των εισακτέων, ο βασικός όμως προσανατολισμός των προγραμμάτων σπουδών, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, ήταν η εκπαίδευση στελεχών της δημόσιας διοίκησης.

Τέλος, υπάρχει στην Ελλάδα υπερπροσφορά εργατικού δυναμικού υψηλής εξειδίκευσης και έλλειψη σε αποφοίτους επαγγελματικών και τεχνικών σχολών (μόνο το 28,8% εγγράφηκε σε επαγγελματικές και τεχνικές σχολές το 2017, έναντι 47,8% στην ΕΕ-28).

Δραστική μείωση της φορολογίας και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους μπορεί να γίνει μόνο αν μειωθεί η σπατάλη του κράτους. 

Οι μειώσεις φόρων το 2020 θα είναι τελικά λιγότερες από την αρχική εκτίμηση. 

Επίσης, το επίδομα €2.000 για κάθε παιδί που γεννιέται πιθανότατα να δίνεται σε 2 δόσεις, μία κάθε χρόνο, αντί για εφάπαξ, ενώ δε θα το λαμβάνει ένα ποσοστό οικογενειών με μεγαλύτερα εισοδήματα. 

Όλα αυτά επειδή πολύ απλά δεν περικόπτονται οι δαπάνες, ώστε να δημιουργηθεί επαρκής δημοσιονομικός χώρος.

Για παράδειγμα, η μισθοδοσία του δημοσίου στο προσχέδιο προϋπολογισμού 2020 εμφανίζεται αυξημένη κατά €480 εκ σε σχέση με φέτος. Όταν μάλιστα επί ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη αυξηθεί κατά €2 δις, κυρίως λόγω των 104 χιλιάδων προσλήψεων που έγιναν την προηγούμενη τετραετία. 

Ένα 2ο παράδειγμα είναι οι περίπου 800 δημόσιοι οργανισμοί που χρειάζονται αναδιάρθρωση (συγχώνευση ή κατάργηση) και που δυστυχώς αρκετοί εξ αυτών είναι φαντάσματα και λειτουργούν μόνο και μόνο για ρουσφετολογικούς λόγους.

104.400 προσλήψεις στο δημόσιο επί ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ

Πολύ θόρυβος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες για το πόσο κόστισαν στο κράτος οι μετακλητοί υπάλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι υπεράριθμοι συμβασιούχοι.

Η απάντηση δίνεται αν ανατρέξουμε στα επίσημα στοιχεία απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, που δημοσιεύονται στο site του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, όπως επίσης και στους προϋπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών. 

Με βάση λοιπόν τα στοιχεία, ο παρακάτω πίνακας εμφανίζει την εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων ανά κατηγορία από τον Δεκέμβρη 2009 μέχρι τον Ιούνιο 2019.

​​​​​​Πηγή: απογραφή Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης: http://apografi.yap.gov.gr

Το 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων άγγιξε το 1 εκατομμύριο, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Τα έτη 2010-14 έγινε μια προσπάθεια να σουλουπωθεί η κατάσταση. Η απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων (κυρίως stagiaires από την εποχή Παυλόπουλου), το κύμα συνταξιοδοτήσεων και η αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις μείωσε κατά 30% τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στις 700 χιλιάδες τα τέλη του 2014.

Αυτή η πτωτική τάση αντιστράφηκε τα τελευταία 4,5 χρόνια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αριθμός των υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα αυξήθηκε  κατά 53 χιλιάδες, παρά τις συνεχιζόμενες συνταξιοδοτήσεις.

Παρατηρούμε ότι σε σύγκριση με το 2014, παρότι το τακτικό προσωπικό μειώθηκε κατά 9 χιλιάδες, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού αυξήθηκε κατά 62 χιλιάδες (συμβασιούχοι, μετακλητοί, αιρετοί, μέλη ΔΣ κλπ). Με αυτό τον τρόπο παρακάμφθηκε τόσο το ΑΣΕΠ όσο και η αναλογία προσλήψεων – αποχωρήσεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων τον Μάιο 2019 ανερχόταν σε 2.716. Τον Ιούνιο όμως μειώθηκε στους 2.054.

Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει τον αριθμό αποχωρήσεων – προσλήψεων την περίοδο Ιανουάριος 2015 – Ιούνιος 2019. Για το έκτακτο προσωπικό δεν έχουμε στοιχεία αποχωρήσεων και γι αυτό λογίζουμε ως πρόσληψη την καθαρή αύξηση του αριθμού των έκτακτων υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο αριθμός των προσλήψεων είναι ακόμα μεγαλύτερος από 104,4 χιλιάδες. 

Φυσικά οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων οδηγούν σε περισσότερες κρατικές δομές, οργανισμούς, επιτροπές κ.ά., που αυξάνουν εκτός από τις δαπάνες και τη γραφειοκρατία. 

Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι παρά τον ορυμαγδό διορισμών, εξακολουθούν να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις σε θέσεις υψίστης αναγκαιότητας, όπως σε γιατρούς και νοσηλευτές.    

Αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε απλά ακολουθήσει τον κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις το 2015-16, 1 προς 4 το 2017 και 1 προς 3 το 2018, το σύνολο των προσλήψεων θα ήταν μόλις 17,5 χιλιάδες. 

Οι επιπλέον λοιπόν 87 χιλιάδες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με σχεδόν 2 δις ευρώ ετησίως, όπως αποκαλύπτουν και τα στοιχεία του Υπ Οικονομικών (minfin.gr). 

Αν λοιπόν δεν είχαν γίνει οι προσλήψεις ημετέρων θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό η φοροκαταιγίδα και οι οριζόντιες περικοπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια. 

Το χειρότερο είναι πως δίνεται πολύ λάθος μήνυμα στους νέους που πλήττονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς στην Ελλάδα και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Δηλώνουν μάλιστα ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.

Έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, οικονομικής συρρίκνωσης και ξένης επιτροπείας το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει συνήθειες. Η κοινωνία όμως απαιτεί από τη σημερινή κυβέρνηση να καταργήσει δια παντός τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και να περιορίσει στο ελάχιστο των αριθμό των μετακλητών.

Δυναμική εκκίνηση, παραμένει όμως το κομματικό κράτος - φέουδο

Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε τη θητεία της με ταχείς ρυθμούς και προφανή στόχο να κλείσει αρκετά δύσκολα θέματα τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί αφενός να εκμεταλλευτεί την περίοδο χάριτος των πολιτών προς το πρόσωπό της, αφετέρου να παρουσιάσει χειροπιαστά αποτελέσματα βελτίωσης, ιδιαίτερα στο κομμάτι της οικονομίας και της ασφάλειας.

Κάποιες αποφάσεις της είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, κάποιες όμως μαρτυρούν πως η νοοτροπία του κράτους – φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης ζει και βασιλεύει.

Τα θετικά βήματα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

1.Οι μειώσεις φόρων.
2.Το ξεπάγωμα μεγάλων επενδύσεων.
3.Η συμμετοχή στο υπουργικό συμβούλιο ανθρώπων της αγοράς.
4.Η προεργασία που είχε γίνει σε βασικά νομοσχέδια.
5.Η προσπάθεια ενίσχυσης της ασφάλειας των πολιτών.
6.Η κατάργηση του ασύλου και η επαναφορά των συμβουλίων ιδρύματος.
7.Η εξαγγελθείσα ψήφος των απόδημων Ελλήνων.

Από την άλλη μεριά, κάποιες ενέργειες ακολουθούν δυστυχώς κακές συνήθειες προηγούμενων ετών. Πιο συγκεκριμένα:

1. Πολυπληθές υπουργικό συμβούλιο, παρά την προεκλογική δέσμευση για ολιγομελές σχήμα. Μάλιστα κάποιοι διορίστηκαν όχι τόσο λόγω ικανοτήτων, αλλά για να μη διαταραχθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες.
2.Οι γενικοί γραμματείς επιλέχθηκαν χωρίς ανοιχτές διαδικασίες “open gov”.
3.Σε κρίσιμες επιτελικές θέσεις του ευρύτερου δημόσιου διορίζονται μεταξύ άλλων αποτυχημένοι πολιτευτές και βασικά στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή, που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία της χώρας.
4.Συνεχώς κατατίθενται στη βουλή νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ενώ δε λείπουν και οι… νυχτερινές τροπολογίες.
5.Η δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ) τέθηκε υπό την άμεση εποπτεία του πρωθυπουργού, ενώ διορίστηκε πρόεδρός της άνθρωπος του στενού περιβάλλοντός του.
6.Η ΕΥΠ το ίδιο, με επικεφαλής κάποιον που δεν καλύπτει ούτε τα τυπικά προσόντα. Αντί να αλλάξει ο προτεινόμενος άνθρωπος, άλλαξε φωτογραφικά ο νόμος!
7.Οι ανεξάρτητες αρχές συνεχίζουν να υφίστανται καίριες παρεμβάσεις και εν τέλει να μην είναι και τόσο ανεξάρτητες.
8.Το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος δεν τόλμησε να φτιάξει ένα πραγματικό επιτελικό κράτος με λίγους χιλιάδες υπαλλήλους κι όλες τις άλλες υπηρεσίες σε αποκεντρωμένες διευθύνσεις.
9.Το πακέτο διάσωσης της ΔΕΗ επιβαρύνει τους συνεπείς καταναλωτές και δε βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο σε μια χρεοκοπημένη εταιρεία, που λειτουργεί με κρατικοδίαιτο μάνατζμεντ και πλουσιοπάροχες αμοιβές, εκτός ενιαίου μισθολογίου, λόγω της θέσπισης… «προσωπικής διαφοράς».
Η μεγάλη πρόκληση είναι η χώρα να ανακάμψει και να προοδεύσει. Να εξαλείψει παράλληλα το πελατειακό κράτος και τις άλλες χρόνιες παθογένειες που την ταλαιπωρούν. Έτσι θα αποκαταστήσει την εικόνα και την ισχύ της διεθνώς και θα φέρει πίσω τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στα χρόνια της κρίσης. Αυτός πρέπει να είναι ο στρατηγικός της στόχος. 

Εθνική Προτεραιότητα η Επίλυση του Δημογραφικού Προβλήματος

Το δημογραφικό πρόβλημα εξελίσσεται σε θανάσιμη απειλή για τη συνέχεια του έθνους μας. Υπογεννητικότητα – Φυγή Νέων στο Εξωτερικό – Γήρανση. 

Από το 2010 έως το 2017 μια πόλη στο μέγεθος της Λάρισας χάθηκε από την Ελλάδα, λόγω της ραγδαίας μείωσης των γεννήσεων. 


Όπως φαίνεται στον πίνακα, το 2017 οι γεννήσεις έπεσαν για 1η φορά κάτω από τις 90.000, ενώ οι θάνατοι ήταν 124.500. (Αξιοσημείωτο γεγονός πως την ίδια χρονιά οι εκτρώσεις ξεπέρασαν τις 250.000). 

Αν η ίδια τάση συνεχιστεί και στο μέλλον, αυτό θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού στα 9 εκατ. το 2050, πιθανώς και πιο κάτω. Ο 1 στους 3 μάλιστα θα είναι άνω των 65 ετών. 

Επιτέλους το ζήτημα απασχολεί πλέον τη δημόσια συζήτηση και τα κόμματα. Πρέπει όμως άμεσα και έμπρακτα να στηριχθούν τα νέα ζευγάρια, ώστε να αυξηθούν σταδιακά οι γεννήσεις. 
Για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους η νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να συστήσει ένα υφυπουργείο που θα ασχολείται αποκλειστικά με την ανάσχεση του δημογραφικού προβλήματος. Δεν το έπραξε εν τέλει.

Είναι βεβαίως πολύ θετικές οι εξαγγελίες για χορήγηση €2.000 σε κάθε γέννηση παιδιού, καθώς και η αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά €1.000 ανά τέκνο. 

Χρειάζεται όμως ένα συνολικό πλαίσιο μέτρων στήριξης των ζευγαριών. Πιο συγκεκριμένα:

1.Για τις εργαζόμενες μητέρες: επέκταση της χρονικής περιόδου προστασίας τους μέχρι και 24 μήνες από τη γέννηση του παιδιού. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τους άνδρες, στα πλαίσια της αρχής της ισότητας.
2.Για τις άνεργες μητέρες: θέσπιση επιδόματος ίσου με το βασικό μισθό, το οποίο θα λαμβάνουν μέχρι και 18 μήνες από τη γέννηση του τέκνου τους.
3.Χορήγηση χαμηλότοκων στεγαστικών δανείων με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής από τις τράπεζες σε νέες οικογένειες.
4.Επιδότηση ενοικίου σε νέα ζευγάρια.
5.Κανένα παιδί εκτός βρεφονηπιακών σταθμών.
6.Συμπαράσταση του κράτους σε ζευγάρια με πρόβλημα τεκνοποίησης (κάλυψη μεγάλου μέρους εξετάσεων και εξωσωματικών γονιμοποιήσεων)
7.Εκσυγχρονισμός του πλαισίου υιοθεσίας, ώστε να μπορούν περισσότερες άτεκνες οικογένειες να μεγαλώνουν παιδιά.
8.Δημιουργία δομών ενημέρωσης, ψυχολογικής και υλικής στήριξης σε γυναίκες που επιθυμούν να συνεχίσουν την κύηση.
9.Ενημέρωση των μαθητών για την αξία της οικογένειας και το ρόλο των γονέων. Εισαγωγή της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.
10.Εκστρατεία προβολής του δημογραφικού προβλήματος στους πολίτες

Πρέπει να ξεκινήσει μια εθνική εκστρατεία ανάσχεσης του δημογραφικού προβλήματος, με τη συμμετοχή όλων, κράτους και ιδιωτών. Πριν να είναι πολύ αργά.

Αυτοί είναι οι 5 Εθνικοί Στόχοι

Η νέα κυβέρνηση έχει ένα πολύ δύσκολο έργο μπροστά της να επιτελέσει. Μεγάλες προκλήσεις, σύνθετα προβλήματα και πολλά καυτά ζητήματα που πρέπει να διαχειριστεί γρήγορα και επιτυχώς. Η βαριά όμως καθημερινή ατζέντα δε θα πρέπει να αποσπάσει τους επιτελείς του κυβερνόντος σχήματος από τη χάραξη μιας μακρόπνοης στρατηγικής για την Ελλάδα του μέλλοντος. Η στρατηγική αυτή θα πρέπει να στηρίζεται στην επίτευξη των 5 βασικών εθνικών στόχων.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Η Ελλάδα να μην οδηγηθεί ποτέ ξανά σε χρεοκοπία και μνημόνιο

Για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία. Να δείξει πως είναι ένα σοβαρό κράτος. Με δημοσιονομική πειθαρχία, με ισχυρή ανάπτυξη, το οποίο θα παράγει πλήθος προϊόντων και υπηρεσιών.

2. Να ανακοπεί η ραγδαία μείωση του πληθυσμού, καθώς και η φυγή των νέων στο εξωτερικό

Το δημογραφικό πρόβλημα εξελίσσεται σε θανάσιμη απειλή για τη συνέχεια του έθνους μας. Βεβαίως είναι πρωτίστως οικονομικό. Χρειάζεται όμως μια ολοκληρωμένη πολιτική στήριξης των νέων ζευγαριών, ώστε να αυξηθούν σταδιακά οι γεννήσεις. Επίσης, απαιτείται αξιοκρατία, φιλικό εργασιακό περιβάλλον κι όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα πείσουν τους νέους επιστήμονες να μείνουν εδώ και να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους.

3. Να γίνει το κράτος φιλικό προς τους πολίτες

Αποτελεσματική, σύγχρονη δημόσια διοίκηση και δραστικά μειωμένη γραφειοκρατία. Ενίσχυση των θεσμών και επιτάχυνση του έργου της δικαιοσύνης. Αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας. Μόνο έτσι θα χτιστεί σταδιακά μια σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το κράτος.

4. Να εκσυγχρονιστεί η παιδεία

Να συνταχθεί ένα μακρόπνοο σχέδιο από την προσχολική έως την τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα καλύπτει τις ανάγκες της εποχής και τις προκλήσεις τους μέλλοντος. Που θα παράγει καλλιεργημένους, μορφωμένους νέους, με ευρύ πνεύμα και κριτική σκέψη. Που δε θα εξάγει ανέργους, αλλά θα στοχεύει σε κλάδους οι οποίοι θα συμβάλουν στην ανασυγκρότηση της χώρας.

5. Να ενισχύσει η χώρα τη διεθνή της θέση και να είναι ικανή ανά πάσα στιγμή να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα

Βρισκόμαστε εντός μιας εύφλεκτης γεωπολιτικά περιοχής, με συνεχείς μεταβολές, αντικρουόμενα συμφέρονται και απρόβλεπτους γείτονες… Μόνο μια ισχυρή, ενωμένη Ελλάδα με δυνατές συμμαχίες και σταθερή, αταλάντευτη εξωτερική πολιτική μπορεί να ανταπεξέλθει επιτυχώς σε αυτό το δυναμικό περιβάλλον.

Η Ελλάδα βγήκε τραυματισμένη, αλλά ζωντανή από τη δεκαετή σκληρή κρίση που βίωσε. Είναι ώρα να κλείσει τις πληγές της και να εξαλείψει τις χρόνιες παθογένειες. Πάντα με το βλέμμα στις επόμενες γενιές.

Πάλι Greek Statistics;

Η Κομισιόν στη μελέτη που δημοσίευσε προχθές αναφέρει πως η Ελλάδα ενδεχομένως παραποιεί τα οικονομικά της στοιχεία, διατηρώντας διπλά βιβλία. 

Πιο συγκεκριμένα, τονίζει πως περίπου €550 εκατ. (0,3% του ΑΕΠ) δίνονται ως επιχορήγηση σε ελλειμματικούς δημόσιους οργανισμούς, αλλά δεν εμφανίζονται στον προϋπολογισμό του 2019, καθώς κατηγοριοποιούνται ως επενδύσεις εκτός γενικής κυβέρνησης. Τα χρήματα αυτά δεν αφορούν ασφαλώς καμία επένδυση, αφού πηγαίνουν για να καλύψουν ταμειακές τρύπες των οργανισμών.

Γενικότερα, το Εθνικό Σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων δεν ακολουθεί τους κανόνες και τις διαδικασίες εκτέλεσης έργων και δράσεων, όπως συμβαίνει με το συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ σκέλος των επενδύσεων. Ούτε η κοστολόγηση γίνεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. 

Επίσης, η Κομισιόν σημειώνει ένα άλλο εξίσου συγκλονιστικό στοιχείο. Πως οι κρατικές δαπάνες εμφανίζονται πολύ κατώτερες του προϋπολογισμού, γιατί πολύ απλά οι προβλέψεις γίνονται με αυθαίρετο τρόπο από τα αρμόδια υπουργεία χωρίς την εποπτεία του γενικού λογιστηρίου του κράτους. Ασφαλώς, τα υπουργεία φουσκώνουν τον προϋπολογισμό για να δείχνουν πως κάνουν εξοικονόμηση εξόδων!

Αν ευσταθούν τα παραπάνω, τότε είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση επέλεξε να κρύψει κάτω από το χαλί ένα σημαντικό ποσό δαπανών, ώστε να εμφανίσει υπερπλεόνασμα και να μοιράσει προεκλογικά επιδόματα και παροχές. 

Με αυτό τον τρόπο όμως υποσκάπτει την αξιοπιστία της χώρας και δημιουργεί ερωτηματικά για τη φερεγγυότητα των ελληνικών οικονομικών στοιχείων. Εν όψει των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική ελάφρυνση φόρων και εισφορών, το τελευταίο που επιθυμούμε είναι να επανέλθει ο όρος GREEK STATISTICS.  

Αύξηση ρεκόρ φέτος στους εισακτέους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλοι οι μαθητές που θα δώσουν εξετάσεις θα περάσουν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή!!!

Κοιτώντας όμως τα στοιχεία, το 40% των νέων είναι άνεργοι, μισό εκατ νέοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, ενώ από τους υπόλοιπους οι περισσότεροι υποαπασχολούνται ή εργάζονται σε διαφορετικό τομέα από το γνωστικό τους αντικείμενο.

Από την άλλη μεριά, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ελληνικών επιχειρήσεων είναι ότι δεν μπορούν να βρουν προσωπικό υψηλής ειδίκευσης. Επιπλέον η χώρα μας παραμένει τελείως απροετοίμαστη για τη μετάβαση στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία θα δημιουργήσει νέα επαγγέλματα, αλλά θα σβήσει αρκετά υπάρχοντα.

Μήπως πρέπει επιτέλους να συνδέσουμε την εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και τις μελλοντικές προοπτικές? Μήπως πρέπει να την εντάξουμε σε ένα ευρύτερο μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό πλάνο της χώρας?

Μιας κι έχει ξεσπάσει κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και του κ. Στουρνάρα για το αν έχει φέτος  η χώρα τη δυνατότητα να δώσει προεκλογικές παροχές, ας δούμε τα κυριότερα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού στο 4μηνο σε σύγκριση με πέρυσι, όπως τα παρουσιάζει στο site του το Υπ. Οικονομικών: 


-Έσοδα: - 400 εκατ (εξαιρουμένης της επέκτασης σύμβασης του «Ελ Βενιζέλος»)
-Μισθολογικό κόστος δημοσίου: + 450 εκατ
-Μεταβιβάσεις σε ασφαλιστικά ταμεία: + 400 εκατ
-Κοινωνικές παροχές: - 200 εκατ.
-Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων: + 400 εκατ
Συνολικό Λειτουργικό Πρωτογενές Πλεόνασμα  350 εκατ, έναντι 1,6 δις πέρυσι (-1,25 δις)
-Τόκοι: + 800 εκατ. 

Τελικό δημοσιονομικό Έλλειμμα -2,15 δις, έναντι -0,08 δις πέρυσι (-2,07 δις)
Παρατηρούμε λοιπόν:
1) μια κόπωση των φορολογούμενων, που μεταφράζεται σε μειωμένα έσοδα και
2) μια τάση αύξησης των εξόδων. 

Η κυβέρνηση ασφαλώς προσδοκά ότι το 2ο εξάμηνο θα είναι ιδιαίτερα αποδοτικό λόγω τουρισμού και πληρωμής του φόρου εισοδήματος και του ΕΝΦΙΑ. Όμως ας μη ξεχνάμε ότι το φθινόπωρο έχουμε εθνικές εκλογές, κάτι το οποίο είθισται να επιδρά αρνητικά στον κρατικό προϋπολογισμό. 

Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε να περιμένει μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη για να δει αν πιάνεται ο δημοσιονομικός στόχος και μετά να ανοίξει το πουγκί. Το άγχος της όμως εν όψει των αρνητικών δημοσκοπήσεων την οδήγησε να το κάνει πρόωρα, λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές. Αυτό σίγουρα θα ανακουφίσει προσωρινά μια μεγάλη ομάδα συνανθρώπων μας. Φαίνεται όμως πως ανησύχησε τους επενδυτές και τους οικονομολόγους. 

Μετά από 9 χρόνια ανελέητης φοροκαταιγίδας, όπου έχουν επιβληθεί πάνω από 20 δις νέοι φόροι, ιδού τα αποτελέσματα: τα φορολογικά έσοδα εμφανίζονται μειωμένα σε σχέση με το 2009! Από την άλλη μεριά, το ΑΕΠ της χώρας έχει βυθιστεί σωρευτικά κατά 23%. (Πηγή: Υπ. Οικονομικών)

Μόνη λύση για να πάρει μπρος η οικονομία είναι η μείωση φόρων. Ιδανικά η θέσπιση ενός κοινού συντελεστή: 20% στο φόρο επιχειρήσεων, 20% στον ΦΠΑ, 20% στον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων (είτε ενιαία είτεπροοδευτικά, δλδ τρεις συντελεστές 10%, 20% και 30%).

Το όποιο δημοσιονομικό κενό προκύψει θα καλυφθεί:
1ον) από τη μείωση της φοροδιαφυγής και την άνοδο της οικονομικής δραστηριότητας που θα συντελεστεί λόγω της ευεργετικής μείωσης των φόρων

2ον) από τον μηδενισμό του αχρείαστου υπερπλεονάσματος, που τα έτη 2016-18 ήταν κατά €1,8 δις υψηλότερο έναντι του στόχου (4,5% vs. 3,5% του ΑΕΠ)

3ον) από την περικοπή της σπατάλης. Ενδεικτικά:

α) το μηδενισμό των μετακλητών υπαλλήλων και την ανάκληση των κομματικών προσλήψεων, 

β) τη συγχώνευση / κατάργηση εκατοντάδων οργανισμών «φαντασμάτων», που μάλιστα αρνήθηκαν να απογραφούν, 

γ) τη μεταφορά δημόσιων υπηρεσιών σε κρατικά κτίρια. πχ το κτίριο «Κεράνης» που μένει ανενεργό για σχεδόν 20 χρόνια μπορεί να στεγάσει 2 υπουργεία, 

δ) την αποτελεσματική διαχείριση του κατακερματισμένου συστήματος προμηθειών του δημοσίου, το οποίο απαρτίζεται από 6.500 αναθέτουσες αρχές (!) χωρίς ολοκληρωμένη ηλεκτρονική βάση δεδομένων, 

ε) το νοικοκύρεμα των ζημιογόνων ΔΕΚΟ, όπου οι κομματικά διορισμένες διοικήσεις τους αφήνουν να εξελίσσεται ένα όργιο κακοδιαχείρισης 

στ) την αντικατάσταση των δημόσιων λαμπτήρων ηλεκτρισμού παλαιάς τεχνολογίας με λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας (ετήσιο κέρδος €60 εκατ !!!).

Διώχνουμε το ΔΝΤ! Ή μήπως όχι?

Τις τελευταίες ημέρες διαβάζουμε πως η Ελλάδα ξεπληρώνει τα δάνεια του ΔΝΤ και ξεμπλέκει οριστικά από αυτό. Κάτι τέτοιο όμως είναι εντελώς ψευδές.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα σκοπεύει να αποπληρώσει εκτός από τα δάνεια που λήγουν φέτος (=€1,5 δις) και τα δάνεια που λήγουν το 2020 (=€2,1 δις). Συνολικά δηλαδή €3,6 δις, τη στιγμή που το χρέος μας προς το ΔΝΤ ανέρχεται σε €9,4 δις. 

Αν πραγματοποιηθεί η παραπάνω πληρωμή, το υπόλοιπο του δανείου προς το ΔΝΤ θα διαμορφωθεί στα €5,8 δις. Αυτό θα αποπληρώνεται σταδιακά μέχρι και το 2024. Έως τότε το ταμείο θα διατηρεί ακέραιο τον εποπτικό του ρόλο και την βαρύνουσα γνώμη του στις συζητήσεις για την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής. Η παρουσία του ΔΝΤ στην μεταμνημονιακή εποπτεία της Ελλάδας ήταν απαίτηση των Ευρωπαίων εταίρων, κυρίως Γερμανών και Ολλανδών, ώστε να καθησυχάσουν τα κοινοβούλια και την κοινή τους γνώμη. Θυμίζουμε πως συνολικά έχουν δανείσει την Ελλάδα με το ποσό-μαμούθ των €243 δις την περίοδο 2010-18 μέσω των κρατικών προϋπολογισμών τους. Απαίτηση που αποδέχθηκε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών στο τελευταίο Eurogroup. 

Η Ελλάδα θα γλιτώσει περί τα €100 εκατ. τόκους από την πρόωρη πληρωμή των δανείων του ΔΝΤ, που έχουν επιτόκιο 5%. Για να πληρώσει όμως αυτά τα δάνεια χρησιμοποιεί στην ουσία το απόθεμα ασφαλείας (το περίφημο μαξιλάρι) που έχει συσσωρεύσει, για το οποίο ασφαλώς πληρώνει πολύ περισσότερους τόκους. Πιο συγκεκριμένα, €15 δις από την τελευταία δόση του μνημονίου, κι άλλα €8 δις από τις 3 εξόδους στις αγορές πέρυσι και φέτος. Επίσης, έχει δανειστεί από τους φορείς του δημοσίου €24,5 δις έως τα τέλη του 2018, με τη μορφή υψηλότοκων Repos, σύμφωνα με την επίσημη έκθεση του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. 
Πρόκειται δηλαδή για ένα μαξιλάρι που πλησιάζει τα €50 δις, εκτοξεύοντας το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης πάνω από τα €360 δις !!!

Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως επιχειρούνται κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα για λόγους εντυπώσεων ενόψει εκλογών. Δεν πρέπει όμως αυτές να γίνονται ούτε εις βάρος του προϋπολογισμού και της οικονομίας ούτε εις βάρος της έγκυρης ενημέρωσης των πολιτών.

Η Ελλάδα είναι 1η στην Ευρώπη σε δαπάνες για γενικές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά 20η σε δαπάνες υγείας, 26η σε δαπάνες παιδείας και 28η σε παροχές κοινωνικής ωφέλειας.

Προτιμούμε δηλαδή να συντηρούμε ένα τεράστιο δημόσιο «γενικών καθηκόντων» για προφανείς πελατειακούς λόγους, αντί να δίνουμε πόρους για την υγεία, την παιδεία και το κοινωνικό κράτος.

10 απαντήσεις για την έκδοση του ελληνικού ομολόγου

1.Γιατί ήταν σημαντική;

9 χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που η Ελλάδα είχε εκδώσει αντίστοιχης διάρκειας ομόλογο. Ήταν Μάρτιος 2010, λίγο πριν η χώρα εισέλθει στο μνημόνιο. Ως εκ τούτου, η έκδοση από μόνη της είναι ένα πολύ θετικό βήμα με ισχυρό συμβολισμό.

2.Πόσο υψηλό ήταν το επιτόκιο;

Το επιτόκιο που δανειστήκαμε ήταν πολύ υψηλό (3,9%). Η Πορτογαλία που βγήκε πρόσφατα από το μνημόνιο δανείζεται με μόλις 1,4%. Κι αυτό θα πρέπει να μας ανησυχεί.

3.Πού κυμάνθηκε το spread;

To αντίστοιχο γερμανικό επιτόκιο ανέρχεται σε 0,15%, άρα η διαφορά μας (το περίφημο spread) είναι ίση με 3,75%. Είναι μάλιστα ακόμη υψηλότερη από την αντίστοιχη διαφορά το 2010. Τότε η χώρα στα πρόθυρα του μνημονίου είχε δανειστεί με 6,3%, ενώ η Γερμανία δανειζόταν με 3,1% (spread= 3,2%).

4.Ποιά δάνεια αντικαθιστά;

Με τα 2,5 δις που άντλησε το ελληνικό κράτος αντικαθιστά το αντίστοιχο ποσό των δανείων του ΔΝΤ που λήγουν το 2019. Τα δάνεια του ΔΝΤ είναι ακριβά, καθώς πληρώνουμε επιτόκιο 3,65%. Τα αντικαθιστούμε όμως με ένα ομόλογο ακόμα πιο ακριβό! Τη στιγμή μάλιστα που για το σκοπό αυτό λάβαμε πέρυσι τον Αύγουστο τα 15 δις της τελευταίας δόσης του μνημονίου, με πολύ φθηνό επιτόκιο κάτω από 1%.

5.Σε τι αποσκοπούσε επικοινωνιακά;

Ήταν κυρίως μια επικοινωνιακή κίνηση από την πλευρά της κυβέρνησης, που στόχευε πρωτίστως στο εσωτερικό της χώρας. Έγινε με σκοπό να πείσει προεκλογικά τους Έλληνες ψηφοφόρους ότι η Ελλάδα πράγματι βγήκε από τα μνημόνια και πλέον δανείζεται μόνη της, έστω και με τσουχτερό επιτόκιο.

6.Γιατί αυτή τη χρονική στιγμή;

Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να βγει στις αγορές μια εβδομάδα πριν το Eurogroup της 11ης Μαρτίου, το οποίο θα κρίνει την επιτυχία ή όχι της 1ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης. Βιάστηκε να το κάνει γιατί γνωρίζει πως πιθανότατα δε θα περάσει την αξιολόγηση. Κι αυτό θα δημιουργήσει αρνητικό αντίκτυπο, με συνέπεια τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων να αυξηθούν εκ νέου.

7.Πότε θα ήταν η καταλληλότερη στιγμή;

Θα μπορούσε απλούστατα να εργαστεί για να κλείσει τα ανοιχτά μέτωπα της αξιολόγησης κι έτσι να εισπράξει το 1 δις της δόσης, να πάρει τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και να μειώσει ακόμα πιο πολύ τα spreads. Τότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να βγει στις αγορές. Το κόστος μάλιστα για τον προϋπολογισμό θα ήταν κατά δεκάδες εκατομμύρια χαμηλότερο, λόγω της περαιτέρω μείωσης του επιτοκίου.

Εν όψει όμως και των προσεχών εκλογών, προτίμησε να υλοποιήσει μόνο την ατζέντα παροχών της και όχι να εφαρμόσει κάποιες απαραίτητες δομικές αλλαγές. Πράττοντας όμως έτσι κινδυνεύει να μην καρπωθεί τα οφέλη που περιγράψαμε από το κλείσιμο της αξιολόγησης.

8.Θα ξαναβγεί η Ελλάδα στις αγορές το 2019;

Με τις 2 εκδόσεις ομολόγων (5ετες και 10ετες) που έχει πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής η χώρα το 2019 έχει αντλήσει συνολικά €5 δις. Σχεδόν δηλαδή τα μισά από τα €12 δις δανείων που λήγουν φέτος (εξαιρουμένων των εντόκων γραμματίων και των repos). Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές πιθανώς να επιχειρήσει κάποια ακόμη έξοδο. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρησιμοποιήσει τα χρήματα από το μαξιλάρι ασφαλείας.

9. Πώς αντέδρασαν οι επενδυτές;

Αυτή τη φορά περισσότεροι Ευρωπαίοι θεσμικοί επενδυτές και διαχειριστές διαθεσίμων επέλεξαν να αγοράσουν το ελληνικό ομόλογο και λιγότερα κερδοσκοπικά Hedge funds (τα οποία μονοπωλούσαν μέχρι πρότινος το ενδιαφέρον). Το έπραξαν κυρίως γιατί το επιτόκιο του 4% είναι εξαιρετικά ελκυστικό στις μέρες μας, που οι αποδόσεις σε καταθέσεις και ομόλογα είναι μηδενικές. Πήραν λοιπόν συνειδητά ένα ρίσκο, για ένα πολύ μικρό ποσοστό βέβαια του χαρτοφυλακίου τους, ώστε να προσφέρουν υψηλότερες αποδόσεις στους πελάτες τους.

10.Τι μέλλει γενέσθαι;

Ο δρόμος παραμένει ανηφορικός και δύσκολος. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες για την ελληνική οικονομία και οι ξένοι επενδυτές παραμένουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Θα πρέπει λοιπόν να σοβαρευτούμε και να λύσουμε τις χρόνιες παθογένειες που μας ταλαιπωρούν, ώστε να τους πείσουμε να τοποθετήσουν τα χρήματά τους εδώ και να μη ξαναζήσουμε τις μέρες του 2010.

Αύξηση κατώτατου μισθού ή μείωση ασφαλιστικών εισφορών;

Όπως δείχνει ο παραπάνω πίνακας, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα οδηγήσει σε αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με βασικό μισθό κατά 54 ευρώ/μήνα.Πολύ καλό νέο!

Το ποσό των 54 ευρώ, όμως, θα μπορούσε να δοθεί πολύ απλά με τη μείωση κατά 22% των συνολικών ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες σήμερα ισοδυναμούν με το 50% του μισθού που εισπράττει ο εργαζόμενος. Δηλαδή εργάζεται ένας και πληρώνεται άλλος μισός! 

Με αυτό τον τρόπο και οι εργαζόμενοι θα έπαιρναν την ίδια αύξηση και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δε θα επιβαρύνονταν με ένα επιπλέον κόστος, που υπολογίζεται ετησίως στα 1.121 ευρώ (€80/μήνα x14 μισθοί) για κάθε υπάλληλο. 

Με βάση μελέτες εμπειρογνωμόνων αυτή η επιπλέον επιβάρυνση μπορεί να οδηγήσει σε περικοπή περίπου 110.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (2,2% της απασχόλησης). 

Κι αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος. Ο δεύτερος είναι χιλιάδες εργαζόμενοι να περάσουν σε καθεστώς αδήλωτης εργασίας. Υψηλότερη λοιπόν ανεργία και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ απώλεια εσόδων για τον ΕΦΚΑ.

Εξέλιξη Δημόσιου Χρέους / ΑΕΠ 2015-18

Tο χρέος αυξήθηκε κατά €23 δις τα τελευταία 3 χρόνια, παρά τα υπερπλεονάσματα. Κι αυτό συνέβη διότι

1ον) το κράτος δημιούργησε νέα φέσια προς τους προμηθευτές του κι αναγκάστηκε να δανειστεί για να τα πληρώσει
2ον) η κυβέρνηση δανείστηκε προκαταβολικά €15 δις τον Αύγουστο για να τα χρησιμοποιήσει στο μέλλον σε περίπτωση αποτυχίας δανεισμού από τις αγορές.

Βαδίζουμε ολοταχώς προς νέα χρεοκοπία

Η χώρα μας βγήκε μεν τυπικά από τα μνημόνια, οι αγορές όμως αρνούνται να τη δανείσουν. Κανείς μάλιστα σοβαρός επενδυτής δε δείχνει διατεθειμένος να πλησιάσει, παρότι περισσεύουν οι επιχειρηματικές ευκαιρίες.

Αφενός το πολιτικό προσωπικό της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Αφετέρου είναι πρωταθλήτρια στους φόρους και τη γραφειοκρατία. Επίσης, παρότι κατάφερε να εξαλείψει τα διπλά της ελλείμματα, δημοσιονομικό και τρεχουσών συναλλαγών, δεν κατόρθωσε να νικήσει τις χρόνιες παθογένειές της: πελατειακό κράτος, φοροδιαφυγή, διαφθορά, αργή δικαιοσύνη, χαμηλή παραγωγικότητα.

Η οικονομία συνεχίζει να είναι κρατικοδίαιτη, χωρίς παραγωγικό ιστό και να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και την ιδιωτική κατανάλωση. Απόδειξη πως η ανάπτυξη που κατέγραψε τα έτη 2017-18 διοχετεύτηκε στην αύξηση των εισαγωγών, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να έχει αυξηθεί στο 10μηνο 2018 κατά €2 δις έναντι της ίδιας περιόδου του 2016 (εξαγωγές – εισαγωγές, εξαιρουμένων πετρελαιοειδών και πλοίων).

Δεκάδες χιλιάδες ρουσφέτια λαμβάνουν χώρα την τελευταία τριετία, έχοντας ανεβάσει το μισθολογικό κόστος του δημοσίου κατά €2 δις. Πιο συγκεκριμένα, με βάση την απογραφή του υπουργείου, τον Μάιο 2018 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφτασε τις 739.000, από 704.000 τον Δεκέμβριο 2014. Συνολικά, έχουν πραγματοποιηθεί 73 χιλιάδες προσλήψεις, εκ των οποίων οι 40 χιλιάδες είναι συμβασιούχοι, μετακλητοί, μέλη ΔΣ κλπ.

Η παροχολογία συνεχίζεται αμείωτη ενόψει των εκλογών, απειλώντας να τινάξει στον αέρα τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν μάλιστα στις προσεχείς κάλπες δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η παρατεταμένη ακυβερνησία και οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις λόγω απλής αναλογικής αναμένεται να έχουν βαρύτατες συνέπειες στην οικονομία.

Από κοντά και οι δικαστικές αποφάσεις, που έχουν βαλθεί να γυρίσουν το χρόνο πίσω, στα ανέμελα χρόνια πριν τη χρεοκοπία. Ασφαλώς και όλοι θα θέλαμε να ζούμε με τα εισοδήματα που είχαμε το 2009. Μη ξεχνάμε όμως ότι εκείνη τη χρονιά τα έξοδα του κράτους ήταν €35 δις μεγαλύτερα από τα έσοδα. Ως συνέπεια, μπήκαμε στο μνημόνιο..

Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση έρχεται να προστεθεί και το δυσοίωνο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Οι δασμοί που επιβάλει ο πρόεδρος Τράμπ στην Κίνα, την Ευρώπη και τις άλλες χώρες επιδρούν αρνητικά στο παγκόσμιο εμπόριο, συμπαρασύροντας όπως είδαμε και τα χρηματιστήρια. Πιθανή επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης θα επηρεάσει αρνητικά τόσο τις ελληνικές εξαγωγές όσο και τον τουρισμό.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως βαδίζουμε ολοταχώς στον ίδιο δρόμο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010. Κι αν το καράβι δεν αλλάξει ρότα θα ξαναπέσει στα βράχια…